kopmak

Turkish

Etymology

From Old Turkic kop- (“take action, appear, come out, rise, leave”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kopˈmak/
• Hyphenation: kop‧mak

Verb

kopmak (third-person singular simple present kopar) (intransitive)

1. to break, snap in two; fracture
2. break off, fall off
3. to break out, appear, occur, begin
4. to break away, leave, move away, to be separated
5. to get disconnected

Conjugation

Conjugation of kopmak (aorist in -V²r)

Note: Actual conjugations can be more complex than tables below. Compound forms with the auxiliary olmak not shown. See also Appendix:Turkish suffixes#Verbs.

Positive declarative
infinitive			kopmak
impersonal participle	imperfective		kopan
	perfective		kopmuş
	prospective		kopacak
personal participle	non-prospective		koptuğum	koptuğun	koptuğu	koptuğumuz	koptuğunuz	koptukları
	prospective		kopacağım	kopacağın	kopacağı	kopacağımız	kopacağınız	kopacakları
verbal noun			kopma
way of doing			kopuş
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	koparım	koparsın	kopar	koparız	koparsınız	koparlar
		imperfective	kopuyorum	kopuyorsun	kopuyor	kopuyoruz	kopuyorsunuz	kopuyorlar
	past	perfective	koptum	koptun	koptu	koptuk	koptunuz	koptular
		imperfective	kopuyordum	kopuyordun	kopuyordu	kopuyorduk	kopuyordunuz	kopuyorlardı (or kopuyordular)
	future		kopacağım	kopacaksın	kopacak	kopacağız	kopacaksınız	kopacaklar
inferential	perfective		kopmışım	kopmışsın	kopmış	kopmışız	kopmışsınuz	kopmışlar
	aorist		koparmışım	koparmışsın	koparmış	koparmışız	koparmışsınız	koparlarmış (or koparmışlar)
	imperfective		kopuyormuşum	kopuyormuşsun	kopuyormuş	kopuyormuşuz	kopuyormuşsunuz	kopuyorlarmış
conditional	simple		kopsam	kopsan	kopsa	kopsak	kopsanız	kopsalar
	perfective		kopsaydım	kopsaydın	kopsaydı	kopsaydık	kopsaydınız	kopsaydılar
optative			kopayım	kopasın	kopa	kopalım	kopasınız	kopalar
progressive			kopmaktayım	kopmaktasın	kopmakta	kopmaktayız	kopmaktasınız	kopmaktalar
necessitative			kopmalıyım	kopmalısın	kopmalı	kopmalıyız	kopmalısınız	kopmalılar
imperative				kop	kopsun		kopun	kopsunlar
Positive interrogative
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	kopar mıyım?	kopar mısın?	kopar mı?	kopar mıyız?	kopar mısınız?	koparlar mı?
		imperfective	kopuyor muyum?	kopuyor musun?	kopuyor mu?	kopuyor muyuz?	kopuyor musunuz?	kopuyorlar mı?
	past	perfective	koptum mu?	koptun mu?	koptu mu?	koptuk mu?	koptunuz mu?	koptular mı?
		imperfective	kopuyor muydum?	kopuyor muydun?	kopuyor muydu?	kopuyor muyduk?	kopuyor muydunuz?	kopuyorlar mıydı?
	future		kopacak mıyım?	kopacak mısın?	kopacak mı?	kopacak mıyız?	kopacak mısınız?	kopacaklar mı?
inferential	perfective		kopmuş muyum?	kopmuş musun?	kopmuş mu?	kopmuş muyuz?	kopmuş musunuz?	kopmuşlar mı?
	aorist		kopar mıymuşım?	kopar mıymuşsın?	kopar mıymuş?	kopar mıymuşız?	kopar mıymuşsınız?	koparlar mıymış?
	imperfective		kopuyor muymuşum?	kopuyor muymuşsun?	kopuyor muymuş?	kopuyor muymuşuz?	kopuyor muymuşsunuz?	kopuyorlar mıymış?
conditional	simple		kopsam mı?	kopsan mı?	kopsa mı?	kopsak mı?	kopsanız mı?	kopsalar mı?
	perfective		kopsa mıydım?	kopsa mıydın?	kopsa mıydı?	kopsa mıydık?	kopsa mıydınız?	kopsalar mıydı?
progressive			kopmakta mıyım?	kopmakta mısın?	kopmakta mı?	kopmakta mıyız?	kopmakta mısınız?	kopmaktalar mı?
necessitative			kopmalı mıyım?	kopmalı mısın?	kopmalı mı?	kopmalı mıyız?	kopmalı mısınız?	kopmalılar mı?
Negative declarative
infinitive			kopmamak
impersonal participle	imperfective		kopmayan
	perfective		kopmamış
	prospective		kopmayacak
personal participle	non-prospective		kopmadığım	kopmadığın	kopmadığı	kopmadığımız	kopmadığınız	kopmadıkları
	prospective		kopmayacağım	kopmayacağın	kopmayacağı	kopmayacağımız	kopmayacağınız	kopmayacakları
verbal noun			kopmama
way of doing			kopmayuş
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	kopmam	kopmazsın	kopmaz	kopmayız	kopmazsınız	kopmazlar
		imperfective	kopmuyorum	kopmuyorsun	kopmuyor	kopmuyoruz	kopmuyorsunuz	kopmuyorlar
	past	perfective	kopmadım	kopmadın	kopmadı	kopmadık	kopmadınız	kopmadılar
		imperfective	kopmuyordum	kopmuyordun	kopmuyordu	kopmuyorduk	kopmuyordunuz	kopmuyorlardı
	future		kopmayacağım	kopmayacaksın	kopmayacak	kopmayacağız	kopmayacaksınız	kopmayacaklar
inferential	perfective		kopmamışım	kopmamışsın	kopmamış	kopmamışız	kopmamışsınız	kopmamışlar
	aorist		kopmazmışım	kopmazmışsın	kopmazmış	kopmazmışız	kopmazmışsınız	kopmazlarmış
	imperfective		kopmuyormuşum	kopmuyormuşsun	kopmuyormuş	kopmuyormuşuz	kopmuyormuşsunuz	kopmuyorlarmış
conditional	simple		kopmasam	kopmasan	kopmasa	kopmasak	kopmasanız	kopmasalar
	perfective		kopmasaydım	kopmasaydın	kopmasaydı	kopmasaydık	kopmasaydınız	kopmasaydılar
optative			kopmayayım	kopmayasın	kopmaya	kopmayalım	kopmayasınız	kopmayalar
progressive			kopmamaktayım	kopmamaktasın	kopmamakta	kopmamaktayız	kopmamaktasınız	kopmamaktalar
necessitative			kopmamalıyım	kopmamalısın	kopmamalı	kopmamalıyız	kopmamalısınız	kopmamalılar
imperative				kopma	kopmasın		kopmayın	kopmasınlar
Negative interrogative
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	kopmaz mıyım?	kopmaz mısın?	kopmaz mı?	kopmaz mıyız?	kopmaz mısınız?	kopmazlar mı?
		imperfective	kopmuyor muyum?	kopmuyor musun?	kopmuyor mu?	kopmuyor muyuz?	kopmuyor musunuz?	kopmuyorlar mı?
	past	perfective	kopmadım mı?	kopmadın mı?	kopmadı mı?	kopmadık mı?	kopmadınız mı?	kopmadılar mı?
		imperfective	kopmuyor muydum?	kopmuyor muydun?	kopmuyor muydu?	kopmuyor muyduk?	kopmuyor muydunuz?	kopmuyorlar mıydı?
	future		kopmayacak mıyım?	kopmayacak mısın?	kopmayacak mı?	kopmayacak mıyız?	kopmayacak mısınız?	kopmayacaklar mı?
inferential	perfective		kopmamış mıyım?	kopmamış mısın?	kopmamış mı?	kopmamış mıyız?	kopmamış mısınız?	kopmamışlar mı?
	aorist		kopmaz mıymışım?	kopmaz mıymışsın?	kopmaz mıymış?	kopmaz mıymışız?	kopmaz mıymışsınız?	kopmazlar mıymış?
	imperfective		kopmuyor muymuşum?	kopmuyor muymuşsun?	kopmuyor muymuş?	kopmuyor muymuşuz?	kopmuyor muymuşsunuz?	kopmuyorlar mıymış?
conditional	simple		kopmasam mı?	kopmasan mı?	kopmasa mı?	kopmasak mı?	kopmasanız mı?	kopmasalar mı?
	perfective		kopmasa mıydım?	kopmasa mıydın?	kopmasa mıydı?	kopmasa mıydık?	kopmasa mıydınız?	kopmasalar mıydı?
progressive			kopmamakta mıyım?	kopmamakta mısın?	kopmamakta mı?	kopmamakta mıyız?	kopmamakta mısınız?	kopmamaktalar mı?
necessitative			kopmamalı mıyım?	kopmamalı mısın?	kopmamalı mı?	kopmamalı mıyız?	kopmamalı mısınız?	kopmamalılar mı?

Derived terms

• gönlünden kopmak
• koparmak
• kopma
• kopuk
• kopuntu
• kopup gelmek
• kıyamet kopmak
• ödü kopmak

See also

• kırılmak

Further reading

• “kopmak”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Ayverdi, İlhan (2010) “kopmak”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı