konuşkan

Turkish

Etymology

Morphologically konuş- (“to talk”) +‎ -gan (“habitual suffix”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ko.nuʃˈkan/
• Rhymes: -an
• Hyphenation: ko‧nuş‧kan

Adjective

konuşkan

1. talkative, chatty

   Antonyms: sessiz, suskun

Declension

Predicative forms of konuşkan

present tense
	positive declarative	positive interrogative
ben (I am)	konuşkanım	konuşkan mıyım?
sen (you are)	konuşkansın	konuşkan mısın?
o (he/she/it is)	konuşkan / konuşkandır	konuşkan mı?
biz (we are)	konuşkanız	konuşkan mıyız?
siz (you are)	konuşkansınız	konuşkan mısınız?
onlar (they are)	konuşkan(lar)	konuşkan(lar) mı?
past tense
	positive declarative	positive interrogative
ben (I was)	konuşkandım	konuşkan mıydım?
sen (you were)	konuşkandın	konuşkan mıydın?
o (he/she/it was)	konuşkandı	konuşkan mıydı?
biz (we were)	konuşkandık	konuşkan mıydık?
siz (you were)	konuşkandınız	konuşkan mıydınız?
onlar (they were)	konuşkandılar	konuşkan mıydılar?
indirect past
	positive declarative	positive interrogative
ben (I was)	konuşkanmışım	konuşkan mıymışım?
sen (you were)	konuşkanmışsın	konuşkan mıymışsın?
o (he/she/it was)	konuşkanmış	konuşkan mıymış?
biz (we were)	konuşkanmışız	konuşkan mıymışız?
siz (you were)	konuşkanmışsınız	konuşkan mıymışsınız?
onlar (they were)	konuşkanmışlar	konuşkan mıymışlar?
conditional
	positive declarative	positive interrogative
ben (if I)	konuşkansam	konuşkan mıysam?
sen (if you)	konuşkansan	konuşkan mıysan?
o (if he/she/it)	konuşkansa	konuşkan mıysa?
biz (if we)	konuşkansak	konuşkan mıysak?
siz (if you)	konuşkansanız	konuşkan mıysanız?
onlar (if they)	konuşkansalar	konuşkan mıysalar?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Related terms

• konuşmak