kolonizator

Polish

Etymology

Borrowed from French colonisateur. By surface analysis, kolonizować +‎ -ator. First attested in 1841.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔ.lɔ.ɲiˈza.tɔr/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -atɔr
• Syllabification: ko‧lo‧ni‧za‧tor

Noun

kolonizator m pers (female equivalent kolonizatorka, related adjective kolonizatorski)

1. colonizer; colonist (one who colonizes a conquered country or region)

Declension

Declension of kolonizator

	singular	plural
nominative	kolonizator	kolonizatorzy/kolonizatory (deprecative)
genitive	kolonizatora	kolonizatorów
dative	kolonizatorowi	kolonizatorom
accusative	kolonizatora	kolonizatorów
instrumental	kolonizatorem	kolonizatorami
locative	kolonizatorze	kolonizatorach
vocative	kolonizatorze	kolonizatorzy

Further reading

• kolonizator in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kolonizator in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “kolonizator”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 404

Serbo-Croatian

Pronunciation

• IPA^(key): /kolonǐzaːtor/
• Hyphenation: ko‧lo‧ni‧za‧tor

Noun

kolonìzātor m (Cyrillic spelling колонѝза̄тор)

1. colonizer

Declension

Declension of kolonizator

	singular	plural
nominative	kolonizator	kolonizatori
genitive	kolonizatora	kolonizatora
dative	kolonizatoru	kolonizatorima
accusative	kolonizatora	kolonizatore
vocative	kolonizatore	kolonizatori
locative	kolonizatoru	kolonizatorima
instrumental	kolonizatorom	kolonizatorima