Jump to content

klnout

From Wiktionary, the free dictionary

Czech

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Czech kléti, from Proto-Slavic *klęti. Doublet of klít.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

klnout impf

  1. Synonym of klít
    • 1931, Vladislav Vančura, Markéta Lazarová:
      Je viděti Lazara a Marketu Lazarovu. Hle, truchlivý výjev, hle, zhřešivší dceru a otce, jenž jí klne.
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

[edit]
Conjugation of klnout
infinitive klnout, klnouti active adjective klnoucí
verbal noun passive adjective
present forms indicative imperative
singular plural singular plural
1st person klnu klneme klněme
2nd person klneš klnete klni klněte
3rd person klne klnou
participles past participles passive participles
singular plural singular plural
masculine animate klnul klnuli klnut klnuti
masculine inanimate klnuly klnuty
feminine klnula klnuta
neuter klnulo klnula klnuto klnuta
transgressives present past
masculine singular klna
feminine + neuter singular klnouc
plural klnouce

Further reading

[edit]
  • klnouti”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
  • klnouti”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
  • klnout”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025