kleryk

Polish

Etymology

Learned borrowing from Ecclesiastical Latin clēricus, from Ancient Greek κληρικός (klērikós).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈklɛ.rɘk/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛrɘk
• Syllabification: kle‧ryk

Noun

kleryk m pers

1. (Roman Catholicism) seminarian, seminarist (student training to be a priest at a Roman Catholic seminary)

   Synonym: alumn

2. (Christianity, dated) clergyman, cleric, minister

   Synonym: duchowny

Declension

Declension of kleryk

	singular	plural
nominative	kleryk	klerycy/kleryki (deprecative)
genitive	kleryka	kleryków
dative	klerykowi	klerykom
accusative	kleryka	kleryków
instrumental	klerykiem	klerykami
locative	kleryku	klerykach
vocative	kleryku	klerycy

Derived terms

(adjectives):

• klerycki
• klerykowski

Related terms

(adjectives):

• antyklerykalny
• klerykalny

(nouns):

• antyklerykalizm
• antyklerykał
• kler
• klerykalista
• klerykalizacja
• klerykalizm
• klerykał

(verbs):

• klerykalizować
• sklerykalizować

Further reading

• kleryk in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kleryk in Polish dictionaries at PWN