klína

See also: klina

Icelandic

Etymology

From Old Norse klina, from Proto-Germanic *klinaną (“to stick, smear”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰliːna/
• Rhymes: -iːna

Verb

klína (weak verb, third-person singular past indicative klíndi, supine klínt)

1. to smear

Conjugation

klína — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að klína
supine (sagnbót)		klínt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		klínandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég klíni	við klínum	present (nútíð)	ég klíni	við klínum
	þú klínir	þið klínið		þú klínir	þið klínið
	hann, hún, það klínir	þeir, þær, þau klína		hann, hún, það klíni	þeir, þær, þau klíni
past (þátíð)	ég klíndi	við klíndum	past (þátíð)	ég klíndi	við klíndum
	þú klíndir	þið klínduð		þú klíndir	þið klínduð
	hann, hún, það klíndi	þeir, þær, þau klíndu		hann, hún, það klíndi	þeir, þær, þau klíndu
imperative (boðháttur)	klín (þú)	klínið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	klíndu	klíniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

klínast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að klínast
supine (sagnbót)		klínst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		klínandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég klínist	við klínumst	present (nútíð)	ég klínist	við klínumst
	þú klínist	þið klínist		þú klínist	þið klínist
	hann, hún, það klínist	þeir, þær, þau klínast		hann, hún, það klínist	þeir, þær, þau klínist
past (þátíð)	ég klíndist	við klíndumst	past (þátíð)	ég klíndist	við klíndumst
	þú klíndist	þið klíndust		þú klíndist	þið klíndust
	hann, hún, það klíndist	þeir, þær, þau klíndust		hann, hún, það klíndist	þeir, þær, þau klíndust
imperative (boðháttur)	klínst (þú)	klínist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	klínstu	klínisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

klíndur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	klíndur	klínd	klínt		klíndir	klíndar	klínd
accusative (þolfall)	klíndan	klínda	klínt		klínda	klíndar	klínd
dative (þágufall)	klíndum	klíndri	klíndu		klíndum	klíndum	klíndum
genitive (eignarfall)	klínds	klíndrar	klínds		klíndra	klíndra	klíndra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	klíndi	klínda	klínda		klíndu	klíndu	klíndu
accusative (þolfall)	klínda	klíndu	klínda		klíndu	klíndu	klíndu
dative (þágufall)	klínda	klíndu	klínda		klíndu	klíndu	klíndu
genitive (eignarfall)	klínda	klíndu	klínda		klíndu	klíndu	klíndu

Anagrams

• kalín