kielczak

Polish

Etymology

From kielec +‎ -ak.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkjɛl.t͡ʂak/
• Rhymes: -ɛlt͡ʂak
• Syllabification: kiel‧czak

Noun

kielczak m animal

1. dentex (any member of the genus Dentex of perciform fish)

Declension

Declension of kielczak

	singular	plural
nominative	kielczak	kielczaki
genitive	kielczaka	kielczaków
dative	kielczakowi	kielczakom
accusative	kielczaka	kielczaki
instrumental	kielczakiem	kielczakami
locative	kielczaku	kielczakach
vocative	kielczaku	kielczaki

Further reading

• kielczak in Polish dictionaries at PWN