kielec

See also: Kielec

Polish

Etymology

From kieł +‎ -ec.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈkjɛ.lɛt͡s/

• (Greater Poland):
  • (Western Greater Poland) IPA^(key): /ˈkjɛ.lɛt͡s/

• Rhymes: -ɛlɛt͡s
• Syllabification: kie‧lec
• Homophone: Kielec

Noun

kielec m animal

1. common dentex (Dentex dentex)

   Synonyms: kielec właściwy, kielczak śródziemnomorski, kielczak właściwy

Declension

Declension of kielec

	singular	plural
nominative	kielec	kielce
genitive	kielca	kielców
dative	kielcowi	kielcom
accusative	kielca	kielce
instrumental	kielcem	kielcami
locative	kielcu	kielcach
vocative	kielcu	kielce

Noun

kielec m inan

1. (obsolete or dialectal, Western Greater Poland) tusk of a boar

Declension

Declension of kielec

	singular	plural
nominative	kielec	kielce
genitive	kielcu	kielców
dative	kielcowi	kielcom
accusative	kielec	kielce
instrumental	kielcem	kielcami
locative	kielcu	kielcach
vocative	kielcu	kielce

Further reading

• kielec in Polish dictionaries at PWN
• Oskar Kolberg (1877) “kielec”, in “Rzecz o mowie ludu wielkopolskiego”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowéj (in Polish), volume 1, III (Materyjały etnologiczne), page 27