kibbelen

Dutch

Etymology

From kijven +‎ -elen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɪbələn

Verb

kibbelen

1. to quibble

Conjugation

Conjugation of kibbelen (weak)
infinitive	kibbelen
past singular	kibbelde
past participle	gekibbeld
infinitive	kibbelen
gerund	kibbelen n
	present tense	past tense
1st person singular	kibbel	kibbelde
2nd person sing. (jij)	kibbelt, kibbel2	kibbelde
2nd person sing. (u)	kibbelt	kibbelde
2nd person sing. (gij)	kibbelt	kibbelde
3rd person singular	kibbelt	kibbelde
plural	kibbelen	kibbelden
subjunctive sing.1	kibbele	kibbelde
subjunctive plur.1	kibbelen	kibbelden
imperative sing.	kibbel
imperative plur.1	kibbelt
participles	kibbelend	gekibbeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• bakkeleien, kissebissen