kendince

Turkish

Etymology

From kendi (“self, one's own”) +‎ -n (3rd P. Sg. possessive suffix) +‎ -ce.

Pronunciation

• IPA^(key): /cenˈdin.d͡ʒe/
• Hyphenation: ken‧din‧ce

Adverb

kendince

1. In one's own way, opinion or mind, according to them.

   Synonyms: kendi adına, kendi payına, şahsen

   Sanatçının yapıtlarında kendince kullandığı kübist üslup, sanat eleştirmenleri tarafından çok da başarılı bulunmamaktadır. ― The cubist style the artist employs in their own way in their works is not actually found that successful by art critics.

2. (rare) by the aforementioned person

   Synonyms: tarafından, tarafınca

Usage notes

• In the base form of the verb, "kendi" has the possessive suffix for 3rd Person Singular, this suffix changes accordingly for other persons;

  1st P. Sg. "-m" + -ce → (kendimce)

  2nd P. Sg. "-n" + -ce → (kendince)

  1st P. Pl. "-miz" + -ce → (kendimizce)

  2nd P. Pl. "-niz" + -ce → (kendinizce)

  3rd P. Pl. "-leri" + -(n)ce → (kendilerince)

Related terms

• kendi hâlinde
• kendiliğinden
• kendine gelmek
• kendine has
• kendine özgü
• kendini avutmak
• kendini bilmek

 

Further reading

• “kendince”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “kendince”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2547