kanıt

Turkish

Etymology

From kan- +‎ -ıt.

Noun

kanıt (definite accusative kanıtı, plural kanıtlar)

1. evidence, proof

Declension

Inflection
Nominative	kanıt
Definite accusative	kanıtı
	Singular	Plural
Nominative	kanıt	kanıtlar
Definite accusative	kanıtı	kanıtları
Dative	kanıta	kanıtlara
Locative	kanıtta	kanıtlarda
Ablative	kanıttan	kanıtlardan
Genitive	kanıtın	kanıtların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular kanıtım kanıtlarım 2nd singular kanıtın kanıtların 3rd singular kanıtı kanıtları 1st plural kanıtımız kanıtlarımız 2nd plural kanıtınız kanıtlarınız 3rd plural kanıtları kanıtları Definite accusative Singular Plural 1st singular kanıtımı kanıtlarımı 2nd singular kanıtını kanıtlarını 3rd singular kanıtını kanıtlarını 1st plural kanıtımızı kanıtlarımızı 2nd plural kanıtınızı kanıtlarınızı 3rd plural kanıtlarını kanıtlarını Dative Singular Plural 1st singular kanıtıma kanıtlarıma 2nd singular kanıtına kanıtlarına 3rd singular kanıtına kanıtlarına 1st plural kanıtımıza kanıtlarımıza 2nd plural kanıtınıza kanıtlarınıza 3rd plural kanıtlarına kanıtlarına Locative Singular Plural 1st singular kanıtımda kanıtlarımda 2nd singular kanıtında kanıtlarında 3rd singular kanıtında kanıtlarında 1st plural kanıtımızda kanıtlarımızda 2nd plural kanıtınızda kanıtlarınızda 3rd plural kanıtlarında kanıtlarında Ablative Singular Plural 1st singular kanıtımdan kanıtlarımdan 2nd singular kanıtından kanıtlarından 3rd singular kanıtından kanıtlarından 1st plural kanıtımızdan kanıtlarımızdan 2nd plural kanıtınızdan kanıtlarınızdan 3rd plural kanıtlarından kanıtlarından Genitive Singular Plural 1st singular kanıtımın kanıtlarımın 2nd singular kanıtının kanıtlarının 3rd singular kanıtının kanıtlarının 1st plural kanıtımızın kanıtlarımızın 2nd plural kanıtınızın kanıtlarınızın 3rd plural kanıtlarının kanıtlarının

Derived terms

• kanıtlamak

 

References

• Nişanyan, Sevan (2002–) “kanıt”, in Nişanyan Sözlük
• “kanıt”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu