jafna

See also: Jafna

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈjapna/

  Rhymes: -apna

Etymology 1

Inherited from Old Norse jafna

Noun

jafna f (genitive singular jöfnu, nominative plural jöfnur)

1. (mathematics) an equation

   $x+x=2x$ er ekki flókin jafna.

   $x+x=2x$ is not a complex equation.

Declension

Declension of jafna (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	jafna	jafnan	jöfnur	jöfnurnar
accusative	jöfnu	jöfnuna	jöfnur	jöfnurnar
dative	jöfnu	jöfnunni	jöfnum	jöfnunum
genitive	jöfnu	jöfnunnar	jafna	jafnanna

Derived terms

• aljafna
• deildajafna (“differential equation”)
• diffurjafna (“differential equation”)
• efnajafna
• heildajafna (“integral equation”)
• línuleg jafna (“linear equation”)
• tegurjafna (“integral equation”)

Etymology 2

Verb

jafna (weak verb, third-person singular past indicative jafnaði, supine jafnað)

1. to equalise, level, even up, even out (make equal)
2. to level, even, even out (make flat)

   Synonym: slétta

3. (sports) to tie (to score points so as to have an equal score to that of the opponent)

   Synonym: gera jafntefli

Conjugation

jafna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að jafna
supine (sagnbót)		jafnað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		jafnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég jafna	við jöfnum	present (nútíð)	ég jafni	við jöfnum
	þú jafnar	þið jafnið		þú jafnir	þið jafnið
	hann, hún, það jafnar	þeir, þær, þau jafna		hann, hún, það jafni	þeir, þær, þau jafni
past (þátíð)	ég jafnaði	við jöfnuðum	past (þátíð)	ég jafnaði	við jöfnuðum
	þú jafnaðir	þið jöfnuðuð		þú jafnaðir	þið jöfnuðuð
	hann, hún, það jafnaði	þeir, þær, þau jöfnuðu		hann, hún, það jafnaði	þeir, þær, þau jöfnuðu
imperative (boðháttur)	jafna (þú)	jafnið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	jafnaðu	jafniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

jafnast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að jafnast
supine (sagnbót)		jafnast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		jafnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég jafnast	við jöfnumst	present (nútíð)	ég jafnist	við jöfnumst
	þú jafnast	þið jafnist		þú jafnist	þið jafnist
	hann, hún, það jafnast	þeir, þær, þau jafnast		hann, hún, það jafnist	þeir, þær, þau jafnist
past (þátíð)	ég jafnaðist	við jöfnuðumst	past (þátíð)	ég jafnaðist	við jöfnuðumst
	þú jafnaðist	þið jöfnuðust		þú jafnaðist	þið jöfnuðust
	hann, hún, það jafnaðist	þeir, þær, þau jöfnuðust		hann, hún, það jafnaðist	þeir, þær, þau jöfnuðust
imperative (boðháttur)	jafnast (þú)	jafnist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	jafnastu	jafnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

jafnaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	jafnaður	jöfnuð	jafnað		jafnaðir	jafnaðar	jöfnuð
accusative (þolfall)	jafnaðan	jafnaða	jafnað		jafnaða	jafnaðar	jöfnuð
dative (þágufall)	jöfnuðum	jafnaðri	jöfnuðu		jöfnuðum	jöfnuðum	jöfnuðum
genitive (eignarfall)	jafnaðs	jafnaðrar	jafnaðs		jafnaðra	jafnaðra	jafnaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	jafnaði	jafnaða	jafnaða		jöfnuðu	jöfnuðu	jöfnuðu
accusative (þolfall)	jafnaða	jöfnuðu	jafnaða		jöfnuðu	jöfnuðu	jöfnuðu
dative (þágufall)	jafnaða	jöfnuðu	jafnaða		jöfnuðu	jöfnuðu	jöfnuðu
genitive (eignarfall)	jafnaða	jöfnuðu	jafnaða		jöfnuðu	jöfnuðu	jöfnuðu

Derived terms

• jafna við jörðu

Old Norse

Etymology

Related to Proto-Germanic *ebnaz. Cognate with English even. (This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

jafna

1. to even

Conjugation

Conjugation of jafna — active (weak class 2)

infinitive	jafna
present participle	jafnandi
past participle	jafnaðr
indicative	present	past
1st-person singular	jafna	jafnaða
2nd-person singular	jafnar	jafnaðir
3rd-person singular	jafnar	jafnaði
1st-person plural	jǫfnum	jǫfnuðum
2nd-person plural	jafnið	jǫfnuðuð
3rd-person plural	jafna	jǫfnuðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	jafna	jafnaða
2nd-person singular	jafnir	jafnaðir
3rd-person singular	jafni	jafnaði
1st-person plural	jafnim	jafnaðim
2nd-person plural	jafnið	jafnaðið
3rd-person plural	jafni	jafnaði
imperative	present
2nd-person singular	jafna
1st-person plural	jǫfnum
2nd-person plural	jafnið

Conjugation of jafna — mediopassive (weak class 2)

infinitive	jafnask
present participle	jafnandisk
past participle	jafnazk
indicative	present	past
1st-person singular	jǫfnumk	jǫfnuðumk
2nd-person singular	jafnask	jafnaðisk
3rd-person singular	jafnask	jafnaðisk
1st-person plural	jǫfnumsk	jǫfnuðumsk
2nd-person plural	jafnizk	jǫfnuðuzk
3rd-person plural	jafnask	jǫfnuðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	jǫfnumk	jǫfnuðumk
2nd-person singular	jafnisk	jafnaðisk
3rd-person singular	jafnisk	jafnaðisk
1st-person plural	jafnimsk	jafnaðimsk
2nd-person plural	jafnizk	jafnaðizk
3rd-person plural	jafnisk	jafnaðisk
imperative	present
2nd-person singular	jafnask
1st-person plural	jǫfnumsk
2nd-person plural	jafnizk

Descendants

• Danish: jævne
  • Norwegian Bokmål: jevne
• Faroese: javna
• Icelandic: jafna
• Norwegian Nynorsk: jamna
  • → Norwegian Bokmål: jamne
• Swedish: jämna

Noun

jafna f (genitive jǫfnu)

1. level ground

Declension

  Declension of jafna (weak ōn-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	jafna	jafnan	jǫfnur	jǫfnurnar
accusative	jǫfnu	jǫfnuna	jǫfnur	jǫfnurnar
dative	jǫfnu	jǫfnunni	jǫfnum	jǫfnunum
genitive	jǫfnu	jǫfnunnar	jafna	jafnanna

Adjective

jafna

1. positive degree strong feminine accusative singular of jafn
2. positive degree strong masculine accusative masculine of jafn
3. positive degree strong all genders genitive plural of jafn
4. positive degree weak masculine oblique cases singular of jafn
5. positive degree weak feminine nominative singular of jafn
6. positive degree weak neuter all cases singular of jafn

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “jafna”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive