jaarling

Dutch

Etymology

From jaar (“year”) +‎ -ling (“-ling”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈjaːr.lɪŋ/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: jaar‧ling

Noun

jaarling m (plural jaarlingen)

1. A yearling, notably an equine or bovine animal aged between one and two.

   De boer heeft een kudde jaarlingen die volgend jaar volwassen zullen zijn.

   The farmer has a herd of yearlings that will be adults next year.

   De fokker heeft een paar veelbelovende jaarlingen die in de toekomst hopelijk goede renpaarden zullen worden.

   The breeder has a few promising yearlings that will hopefully become good racehorses in the future.

   De veiling biedt een aantal prachtige jaarlingen te koop aan.

   The auction offers a number of beautiful yearlings for sale.

Hypernyms

• eenjarige

Derived terms

• jaarlingkalf
• jaarlingshengst
• merriejaarling