Jump to content

inteligent

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Back-formation from inteligentny.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /in.tɛˈli.ɡɛnt/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -iɡɛnt
  • Syllabification: in‧te‧li‧gent

Noun

[edit]

inteligent m pers (female equivalent inteligentka)

  1. intelligent person, educated person; member of the intelligentsia

Declension

[edit]
[edit]
(adjectives):
(adverbs):
(nouns):
(verbs):

Further reading

[edit]
  • inteligent in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • inteligent in Polish dictionaries at PWN

Romanian

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from French intelligent and Latin intelligēns.

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

inteligent m or n (feminine singular inteligentă, masculine plural inteligenți, feminine and neuter plural inteligente)

  1. intelligent
    Synonym: deștept
    Antonyms: neinteligent, prost

Declension

[edit]
Declension of inteligent
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite inteligent inteligentă inteligenți inteligente
definite inteligentul inteligenta inteligenții inteligentele
genitive-
dative
indefinite inteligent inteligente inteligenți inteligente
definite inteligentului inteligentei inteligenților inteligentilor
[edit]