ingerlékeny
Appearance
Hungarian
[edit]Etymology
[edit]ingerel (“to irritate”) + -ékeny (adjective-forming suffix denoting ability or tendency)
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]ingerlékeny (comparative ingerlékenyebb, superlative legingerlékenyebb)
- irritable, excitable, short-tempered, petulant (easily irritated or annoyed)
Declension
[edit]Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | ingerlékeny | ingerlékenyek |
accusative | ingerlékenyet | ingerlékenyeket |
dative | ingerlékenynek | ingerlékenyeknek |
instrumental | ingerlékennyel | ingerlékenyekkel |
causal-final | ingerlékenyért | ingerlékenyekért |
translative | ingerlékennyé | ingerlékenyekké |
terminative | ingerlékenyig | ingerlékenyekig |
essive-formal | ingerlékenyként | ingerlékenyekként |
essive-modal | — | — |
inessive | ingerlékenyben | ingerlékenyekben |
superessive | ingerlékenyen | ingerlékenyeken |
adessive | ingerlékenynél | ingerlékenyeknél |
illative | ingerlékenybe | ingerlékenyekbe |
sublative | ingerlékenyre | ingerlékenyekre |
allative | ingerlékenyhez | ingerlékenyekhez |
elative | ingerlékenyből | ingerlékenyekből |
delative | ingerlékenyről | ingerlékenyekről |
ablative | ingerlékenytől | ingerlékenyektől |
non-attributive possessive - singular |
ingerlékenyé | ingerlékenyeké |
non-attributive possessive - plural |
ingerlékenyéi | ingerlékenyekéi |
Derived terms
[edit]Further reading
[edit]- ingerlékeny in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (“The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language”, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN