indignabundus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]indignor (“be indignant, scorn”) + -bundus
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /in.diɡ.naːˈbun.dus/, [ɪn̪d̪ɪŋnäːˈbʊn̪d̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.diɲ.ɲaˈbun.dus/, [in̪d̪iɲːäˈbun̪d̪us]
Adjective
[edit]indignābundus (feminine indignābunda, neuter indignābundum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | indignābundus | indignābunda | indignābundum | indignābundī | indignābundae | indignābunda | |
Genitive | indignābundī | indignābundae | indignābundī | indignābundōrum | indignābundārum | indignābundōrum | |
Dative | indignābundō | indignābundō | indignābundīs | ||||
Accusative | indignābundum | indignābundam | indignābundum | indignābundōs | indignābundās | indignābunda | |
Ablative | indignābundō | indignābundā | indignābundō | indignābundīs | |||
Vocative | indignābunde | indignābunda | indignābundum | indignābundī | indignābundae | indignābunda |
References
[edit]- “indignabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “indignabundus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- indignabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.