Jump to content

inciti

From Wiktionary, the free dictionary

Catalan

[edit]

Verb

[edit]

inciti

  1. inflection of incitar:
    1. first/third-person singular present subjunctive
    2. third-person singular imperative

Esperanto

[edit]

Etymology

[edit]

Derived from Latin incitō, from in- (in, at, on) + citō (set in rapid motion; encourage, incite).

Pronunciation

[edit]
  • Audio:(file)
  • IPA(key): /inˈt͡siti/
  • Rhymes: -iti
  • Hyphenation: in‧ci‧ti

Verb

[edit]

inciti (present incitas, past incitis, future incitos, conditional incitus, volitive incitu)

  1. (transitive) to incite

Conjugation

[edit]
Conjugation of inciti
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense incitas incitis incitos
active participle incitanta incitantaj incitinta incitintaj incitonta incitontaj
acc. incitantan incitantajn incitintan incitintajn incitontan incitontajn
passive participle incitata incitataj incitita incititaj incitota incitotaj
acc. incitatan incitatajn incititan incititajn incitotan incitotajn
nominal active participle incitanto incitantoj incitinto incitintoj incitonto incitontoj
acc. incitanton incitantojn incitinton incitintojn incitonton incitontojn
nominal passive participle incitato incitatoj incitito incititoj incitoto incitotoj
acc. incitaton incitatojn incititon incititojn incitoton incitotojn
adverbial active participle incitante incitinte incitonte
adverbial passive participle incitate incitite incitote
infinitive inciti imperative incitu conditional incitus

Italian

[edit]

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

inciti

  1. inflection of incitare:
    1. second-person singular present indicative
    2. first/second/third-person singular present subjunctive
    3. third-person singular imperative