From Wiktionary, the free dictionary
From in- + praegnās.
impraegnō (present infinitive impraegnāre, perfect active impraegnāvī, supine impraegnātum); first conjugation
- (transitive) to impregnate
- (transitive, figuratively) to make pregnant
| indicative
|
singular
|
plural
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| active
|
present
|
impraegnō
|
impraegnās
|
impraegnat
|
impraegnāmus
|
impraegnātis
|
impraegnant
|
| imperfect
|
impraegnābam
|
impraegnābās
|
impraegnābat
|
impraegnābāmus
|
impraegnābātis
|
impraegnābant
|
| future
|
impraegnābō
|
impraegnābis
|
impraegnābit
|
impraegnābimus
|
impraegnābitis
|
impraegnābunt
|
| perfect
|
impraegnāvī
|
impraegnāvistī,
impraegnāstī1
|
impraegnāvit,
impraegnāt1
|
impraegnāvimus,
impraegnāmus1
|
impraegnāvistis,
impraegnāstis1
|
impraegnāvērunt,
impraegnārunt,
impraegnāvēre1
|
| pluperfect
|
impraegnāveram,
impraegnāram1
|
impraegnāverās,
impraegnārās1
|
impraegnāverat,
impraegnārat1
|
impraegnāverāmus,
impraegnārāmus1
|
impraegnāverātis,
impraegnārātis1
|
impraegnāverant,
impraegnārant1
|
| future perfect
|
impraegnāverō,
impraegnārō1
|
impraegnāveris,
impraegnāris1
|
impraegnāverit,
impraegnārit1
|
impraegnāverimus,
impraegnārimus1
|
impraegnāveritis,
impraegnāritis1
|
impraegnāverint,
impraegnārint1
|
| passive
|
present
|
impraegnor
|
impraegnāris,
impraegnāre
|
impraegnātur
|
impraegnāmur
|
impraegnāminī
|
impraegnantur
|
| imperfect
|
impraegnābar
|
impraegnābāris,
impraegnābāre
|
impraegnābātur
|
impraegnābāmur
|
impraegnābāminī
|
impraegnābantur
|
| future
|
impraegnābor
|
impraegnāberis,
impraegnābere
|
impraegnābitur
|
impraegnābimur
|
impraegnābiminī
|
impraegnābuntur
|
| perfect
|
impraegnātus + present active indicative of sum
|
| pluperfect
|
impraegnātus + imperfect active indicative of sum
|
| future perfect
|
impraegnātus + future active indicative of sum
|
| subjunctive
|
singular
|
plural
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| active
|
present
|
impraegnem
|
impraegnēs
|
impraegnet
|
impraegnēmus
|
impraegnētis
|
impraegnent
|
| imperfect
|
impraegnārem
|
impraegnārēs
|
impraegnāret
|
impraegnārēmus
|
impraegnārētis
|
impraegnārent
|
| perfect
|
impraegnāverim,
impraegnārim1
|
impraegnāverīs,
impraegnārīs1
|
impraegnāverit,
impraegnārit1
|
impraegnāverīmus,
impraegnārīmus1
|
impraegnāverītis,
impraegnārītis1
|
impraegnāverint,
impraegnārint1
|
| pluperfect
|
impraegnāvissem,
impraegnāssem1
|
impraegnāvissēs,
impraegnāssēs1
|
impraegnāvisset,
impraegnāsset1
|
impraegnāvissēmus,
impraegnāssēmus1
|
impraegnāvissētis,
impraegnāssētis1
|
impraegnāvissent,
impraegnāssent1
|
| passive
|
present
|
impraegner
|
impraegnēris,
impraegnēre
|
impraegnētur
|
impraegnēmur
|
impraegnēminī
|
impraegnentur
|
| imperfect
|
impraegnārer
|
impraegnārēris,
impraegnārēre
|
impraegnārētur
|
impraegnārēmur
|
impraegnārēminī
|
impraegnārentur
|
| perfect
|
impraegnātus + present active subjunctive of sum
|
| pluperfect
|
impraegnātus + imperfect active subjunctive of sum
|
| imperative
|
singular
|
plural
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| active
|
present
|
—
|
impraegnā
|
—
|
—
|
impraegnāte
|
—
|
| future
|
—
|
impraegnātō
|
impraegnātō
|
—
|
impraegnātōte
|
impraegnantō
|
| passive
|
present
|
—
|
impraegnāre
|
—
|
—
|
impraegnāminī
|
—
|
| future
|
—
|
impraegnātor
|
impraegnātor
|
—
|
—
|
impraegnantor
|
| impraegnāre
|
impraegnārī
|
impraegnāns
|
—
|
| impraegnātūrum esse
|
impraegnātum īrī
|
impraegnātūrus
|
impraegnandus
|
impraegnāvisse,
impraegnāsse1
|
impraegnātum esse
|
—
|
impraegnātus
|
| —
|
impraegnātum fore
|
—
|
—
|
| impraegnātūrum fuisse
|
—
|
—
|
—
|
| impraegnandī
|
impraegnandō
|
impraegnandum
|
impraegnandō
|
impraegnātum
|
impraegnātū
|
1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.
- impraegno in Karl Ernst Georges (1913/1918): Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch
- impraegno in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
