impraegno

Latin

Etymology

From in- +‎ praegnās.

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): /imˈprae̯ɡ.noː/, [ɪmˈpräe̯ŋnoː]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /imˈpreɲ.ɲo/, [imˈprɛɲːo]

Verb

impraegnō (present infinitive impraegnāre, perfect active impraegnāvī, supine impraegnātum); first conjugation

1. (transitive) to impregnate
2. (transitive, figuratively) to make pregnant

Conjugation

Conjugation of impraegnō (first conjugation, no supine stem, no perfect stem)
indicative		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	impraegnō	impraegnās	impraegnat	impraegnāmus	impraegnātis	impraegnant
	imperfect	impraegnābam	impraegnābās	impraegnābat	impraegnābāmus	impraegnābātis	impraegnābant
	future	impraegnābō	impraegnābis	impraegnābit	impraegnābimus	impraegnābitis	impraegnābunt
passive	present	impraegnor	impraegnāris, impraegnāre	impraegnātur	impraegnāmur	impraegnāminī	impraegnantur
	imperfect	impraegnābar	impraegnābāris, impraegnābāre	impraegnābātur	impraegnābāmur	impraegnābāminī	impraegnābantur
	future	impraegnābor	impraegnāberis, impraegnābere	impraegnābitur	impraegnābimur	impraegnābiminī	impraegnābuntur
subjunctive		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	impraegnem	impraegnēs	impraegnet	impraegnēmus	impraegnētis	impraegnent
	imperfect	impraegnārem	impraegnārēs	impraegnāret	impraegnārēmus	impraegnārētis	impraegnārent
passive	present	impraegner	impraegnēris, impraegnēre	impraegnētur	impraegnēmur	impraegnēminī	impraegnentur
	imperfect	impraegnārer	impraegnārēris, impraegnārēre	impraegnārētur	impraegnārēmur	impraegnārēminī	impraegnārentur
imperative		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	—	impraegnā	—	—	impraegnāte	—
	future	—	impraegnātō	impraegnātō	—	impraegnātōte	impraegnantō
passive	present	—	impraegnāre	—	—	impraegnāminī	—
	future	—	impraegnātor	impraegnātor	—	—	impraegnantor
non-finite forms		active			passive
		present	perfect	future	present	perfect	future
infinitives		impraegnāre	—	—	impraegnārī	—	—
participles		impraegnāns	—	—	—	—	impraegnandus
verbal nouns		gerund				supine
		genitive	dative	accusative	ablative	accusative	ablative
		impraegnandī	impraegnandō	impraegnandum	impraegnandō	—	—

Related terms

• praegnans

Descendants

• → Catalan: emprenyar
• → English: impregnate
• → French: imprégner
• → Italian: impregnare
• → Old Galician-Portuguese: emprennar
  • Galician: empreñar
  • Portuguese: emprenhar
• → Spanish: empreñar

References

• impraegno in Karl Ernst Georges (1913/1918): Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch
• impraegno in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.