imiesłów

Polish

Etymology

Compound of imię (“noun”) +‎ słowo (“verb”). Coined by Polish priest and grammarian Onufry Kopczyński in 1778.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /iˈmjɛ.swuf/

• (Middle Polish) IPA^(key): /iˈmjɛ.sɫof/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛswuf
• Syllabification: i‧mie‧słów

Noun

imiesłów m inan

1. (grammar) participle

Declension

Declension of imiesłów

	singular	plural
nominative	imiesłów	imiesłowy
genitive	imiesłowu	imiesłowów
dative	imiesłowowi	imiesłowom
accusative	imiesłów	imiesłowy
instrumental	imiesłowem	imiesłowami
locative	imiesłowie	imiesłowach
vocative	imiesłowie	imiesłowy

Derived terms

(adjective):

• imiesłowowy

(nouns):

• imiesłów bierny
• imiesłów czynny
• imiesłów przymiotnikowy bierny
• imiesłów przymiotnikowy czynny
• imiesłów przysłówkowy uprzedni
• imiesłów przysłówkowy współczesny
• imiesłów uprzedni
• imiesłów współczesny

Further reading

• imiesłów in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• imiesłów in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “imiesłów”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “imiesłów”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “imiesłów”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 82
• imiesłów in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego