Jump to content

imartaa

From Wiktionary, the free dictionary

Finnish

[edit]

Etymology

[edit]

ima- +‎ -rtaa

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈimɑrtɑːˣ/, [ˈimɑ̝rt̪ɑ̝ː(ʔ)]
  • Rhymes: -imɑrtɑː
  • Hyphenation(key): imar‧taa

Verb

[edit]

imartaa (poetic)

  1. Synonym of imarrella

Conjugation

[edit]
Inflection of imartaa (Kotus type 54*K/huutaa, rt-rr gradation)
indicative mood
present tense perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. imarran en imarra 1st sing. olen imartanut en ole imartanut
2nd sing. imarrat et imarra 2nd sing. olet imartanut et ole imartanut
3rd sing. imartaa ei imarra 3rd sing. on imartanut ei ole imartanut
1st plur. imarramme emme imarra 1st plur. olemme imartaneet emme ole imartaneet
2nd plur. imarratte ette imarra 2nd plur. olette imartaneet ette ole imartaneet
3rd plur. imartavat eivät imarra 3rd plur. ovat imartaneet eivät ole imartaneet
passive imarretaan ei imarreta passive on imarrettu ei ole imarrettu
past tense pluperfect
person positive negative person positive negative
1st sing. imarsin en imartanut 1st sing. olin imartanut en ollut imartanut
2nd sing. imarsit et imartanut 2nd sing. olit imartanut et ollut imartanut
3rd sing. imarsi ei imartanut 3rd sing. oli imartanut ei ollut imartanut
1st plur. imarsimme emme imartaneet 1st plur. olimme imartaneet emme olleet imartaneet
2nd plur. imarsitte ette imartaneet 2nd plur. olitte imartaneet ette olleet imartaneet
3rd plur. imarsivat eivät imartaneet 3rd plur. olivat imartaneet eivät olleet imartaneet
passive imarrettiin ei imarrettu passive oli imarrettu ei ollut imarrettu
conditional mood
present perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. imartaisin en imartaisi 1st sing. olisin imartanut en olisi imartanut
2nd sing. imartaisit et imartaisi 2nd sing. olisit imartanut et olisi imartanut
3rd sing. imartaisi ei imartaisi 3rd sing. olisi imartanut ei olisi imartanut
1st plur. imartaisimme emme imartaisi 1st plur. olisimme imartaneet emme olisi imartaneet
2nd plur. imartaisitte ette imartaisi 2nd plur. olisitte imartaneet ette olisi imartaneet
3rd plur. imartaisivat eivät imartaisi 3rd plur. olisivat imartaneet eivät olisi imartaneet
passive imarrettaisiin ei imarrettaisi passive olisi imarrettu ei olisi imarrettu
imperative mood
present perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. 1st sing.
2nd sing. imarra älä imarra 2nd sing.
3rd sing. imartakoon älköön imartako 3rd sing. olkoon imartanut älköön olko imartanut
1st plur. imartakaamme älkäämme imartako 1st plur.
2nd plur. imartakaa älkää imartako 2nd plur.
3rd plur. imartakoot älkööt imartako 3rd plur. olkoot imartaneet älkööt olko imartaneet
passive imarrettakoon älköön imarrettako passive olkoon imarrettu älköön olko imarrettu
potential mood
present perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. imartanen en imartane 1st sing. lienen imartanut en liene imartanut
2nd sing. imartanet et imartane 2nd sing. lienet imartanut et liene imartanut
3rd sing. imartanee ei imartane 3rd sing. lienee imartanut ei liene imartanut
1st plur. imartanemme emme imartane 1st plur. lienemme imartaneet emme liene imartaneet
2nd plur. imartanette ette imartane 2nd plur. lienette imartaneet ette liene imartaneet
3rd plur. imartanevat eivät imartane 3rd plur. lienevät imartaneet eivät liene imartaneet
passive imarrettaneen ei imarrettane passive lienee imarrettu ei liene imarrettu
Nominal forms
infinitives participles
active passive active passive
1st imartaa present imartava imarrettava
long 1st1
Possessive forms
Person sing. plur.
1st imartaakseni imartaaksemme
2nd imartaaksesi imartaaksenne
3rd imartaakseen
imartaaksensa
past imartanut imarrettu
2nd inessive2 imartaessa imarrettaessa agent4 imartama
Possessive forms
Person sing. plur.
1st imartaessani imartaessamme
2nd imartaessasi imartaessanne
3rd imartaessaan
imartaessansa
negative imartamaton
instructive imartaen
1) Used only with a possessive suffix.

2) Usually with a possessive suffix (active only).
3) Some uses of the verbal noun are called the 'fourth infinitive' by certain sources (more details).
4) Usually with a possessive suffix. May not be used with all verbs, especially intransitive ones (more details). Distinct from nouns with the -ma suffix and third infinitive forms.

* The third-person singular indicative form imartaa does not exhibit final gemination,
unlike the first infinitive (the lemma form), even though they are spelled identically.
3rd inessive imartamassa
elative imartamasta
illative imartamaan
adessive imartamalla
abessive imartamatta
instructive imartaman imarrettaman
4th3 verbal noun imartaminen
5th1
Possessive forms
Person sing. plur.
1st imartamaisillani imartamaisillamme
2nd imartamaisillasi imartamaisillanne
3rd imartamaisillaan
imartamaisillansa

Derived terms

[edit]