ijsberen

Dutch

FWOTD – 19 May 2019

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɛi̯sˌbeː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ijs‧be‧ren

Etymology 1

From ijsbeer (“polar bear”) +‎ -en, from the behavior of polar bears in zoos.

Verb

ijsberen

1. (intransitive) to pace back and forth
   • 1999 Jan, Marjorie de Hartog, De vlucht, page 73:

     Een schildwacht ijsbeerde vlak in de buurt, de vonk van zijn verboden sigaret gloeide af en toe op in het donker.

     A sentry paced to and fro nearby, the spark of his prohibited cigarette sometimes lighted up in the dark.

Conjugation

Conjugation of ijsberen (weak)
infinitive	ijsberen
past singular	ijsbeerde
past participle	geijsbeerd
infinitive	ijsberen
gerund	ijsberen n
	present tense	past tense
1st person singular	ijsbeer	ijsbeerde
2nd person sing. (jij)	ijsbeert, ijsbeer2	ijsbeerde
2nd person sing. (u)	ijsbeert	ijsbeerde
2nd person sing. (gij)	ijsbeert	ijsbeerde
3rd person singular	ijsbeert	ijsbeerde
plural	ijsberen	ijsbeerden
subjunctive sing.1	ijsbere	ijsbeerde
subjunctive plur.1	ijsberen	ijsbeerden
imperative sing.	ijsbeer
imperative plur.1	ijsbeert
participles	ijsberend	geijsbeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

ijsberen

1. plural of ijsbeer