hugsa

Faroese

Etymology

From Old Norse hugsa.

Verb

hugsa (third person singular past indicative hugsaði, third person plural past indicative hugsað, supine hugsað)

1. to think, to consider
   • 1806-1807, Nólsoyar Páll, Fuglakvæðið yngra:

     Hugsaði hann um føðina, hvar hann skuldi hana fanga.

     He thought of the food, and where he should catch it.

Conjugation

Conjugation of hugsa (group v-30)

infinitive	hugsa
supine	hugsað
	present	past
first singular	hugsi	hugsaði
second singular	hugsar	hugsaði
third singular	hugsar	hugsaði
plural	hugsa	hugsaðu
participle (a6)1	hugsandi	hugsaður
	imperative
singular	hugsa!
plural	hugsið!

¹Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse hugsa.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhʏxsa/

Verb

hugsa (weak verb, third-person singular past indicative hugsaði, supine hugsað)

1. to think, to consider, to plan, to decide [intransitive or with accusative]

   Synonyms: hyggja, þenkja

   Ég hugsa, þess vegna er ég.

   I think therefore I am.

   Hún þarf ráðrúm til að hugsa.

   She needs time to think.

   Ég þarf að hugsa þetta mál.

   I need to think this through.

   Hann hefur aldrei hugsað út í þetta.

   He's never considered it.

   Að hugsa einhverjum þegjandi þörfina.

   To plan to get even with someone.

   Ég er hálfvegis að hugsa um það.

   I have more or less decided to do it.

2. to believe, to guess

   Synonym: álíta

   Ég hugsa það.

   I guess so.

Conjugation

hugsa – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að hugsa
supine sagnbót		hugsað
present participle lýsingarháttur nútíðar		hugsandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hugsa	hugsaði		hugsi	hugsaði
	þú	hugsar	hugsaðir		hugsir	hugsaðir
	hann, hún, það	hugsar	hugsaði		hugsi	hugsaði
plural	við	hugsum	hugsuðum		hugsum	hugsuðum
	þið	hugsið	hugsuðuð		hugsið	hugsuðuð
	þeir, þær, þau	hugsa	hugsuðu		hugsi	hugsuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	hugsa (þú), hugsaðu
plural	þið	hugsið (þið), hugsiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hugsast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að hugsast
supine sagnbót		hugsast
present participle lýsingarháttur nútíðar		hugsandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hugsast	hugsaðist		hugsist	hugsaðist
	þú	hugsast	hugsaðist		hugsist	hugsaðist
	hann, hún, það	hugsast	hugsaðist		hugsist	hugsaðist
plural	við	hugsumst	hugsuðumst		hugsumst	hugsuðumst
	þið	hugsist	hugsuðust		hugsist	hugsuðust
	þeir, þær, þau	hugsast	hugsuðust		hugsist	hugsuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	hugsast (þú), hugsastu
plural	þið	hugsist (þið), hugsisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hugsaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hugsaður	hugsuð	hugsað	hugsaðir	hugsaðar	hugsuð
accusative (þolfall)	hugsaðan	hugsaða	hugsað	hugsaða	hugsaðar	hugsuð
dative (þágufall)	hugsuðum	hugsaðri	hugsuðu	hugsuðum	hugsuðum	hugsuðum
genitive (eignarfall)	hugsaðs	hugsaðrar	hugsaðs	hugsaðra	hugsaðra	hugsaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hugsaði	hugsaða	hugsaða	hugsuðu	hugsuðu	hugsuðu
accusative (þolfall)	hugsaða	hugsuðu	hugsaða	hugsuðu	hugsuðu	hugsuðu
dative (þágufall)	hugsaða	hugsuðu	hugsaða	hugsuðu	hugsuðu	hugsuðu
genitive (eignarfall)	hugsaða	hugsuðu	hugsaða	hugsuðu	hugsuðu	hugsuðu

Derived terms

• hugsa fyrir
• hugsa sig um
• hugsa til
• hugsa til með ánægju
• hugsa um
• hugsa um líkama og sál, hugsa vel um líkama og sál
• hugsað út í
• hugsast
• hugsuður
• hugsun

Related terms

• hugur
• hugi

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• hugse (e-infinitive)
• huss (non-standard spelling, Trøndelag dialect)

Etymology

From Old Norse hugsa. Attested as hokse by Jacob Nicolai Wilse in 1780 in his dictionary of Spydeberg dialect

Pronunciation

• IPA^(key): /²hʊksa/
• (Trøndelag dialect) IPA^(key): /hʉsː/

Verb

hugsa (present tense hugsar, past tense hugsa, past participle hugsa, passive infinitive hugsast, present participle hugsande, imperative hugsa/hugs)

1. to remember

   Hugsar du kven dette er?

   Do you remember who this is?

References

• “hugsa” in The Nynorsk Dictionary.

Old Norse

Etymology

Maybe related to hugr, which itself is derived from a Proto-Germanic word of uncertain origin.

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

hugsa (singular past indicative hugsaði, plural past indicative hugsuðu, past participle hugsaðr)

1. to think, to consider
   • c. 1300s, Unknown, Völsunga saga:

     Sigurðr svarar: "Góðr vinr, heyr, hvat ek hugsa.…"

     Sigurd answers: "Good friend, hear what I am thinking of.…"

Conjugation

Conjugation of hugsa — active (weak class 2)

infinitive	hugsa
present participle	hugsandi
past participle	hugsaðr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	hugsa	hugsaða		hugsa	hugsaða
2nd person singular	hugsar	hugsaðir		hugsir	hugsaðir
3rd person singular	hugsar	hugsaði		hugsi	hugsaði
1st person plural	hugsum	hugsuðum		hugsim	hugsaðim
2nd person plural	hugsið	hugsuðuð		hugsið	hugsaðið
3rd person plural	hugsa	hugsuðu		hugsi	hugsaði
imperative	present
2nd person singular	hugsa
1st person plural	hugsum
2nd person plural	hugsið

Conjugation of hugsa — mediopassive (weak class 2)

infinitive	hugsask
present participle	hugsandisk
past participle	hugsazk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	hugsumk	hugsuðumk		hugsumk	hugsuðumk
2nd person singular	hugsask	hugsaðisk		hugsisk	hugsaðisk
3rd person singular	hugsask	hugsaðisk		hugsisk	hugsaðisk
1st person plural	hugsumsk	hugsuðumsk		hugsimsk	hugsaðimsk
2nd person plural	hugsizk	hugsuðuzk		hugsizk	hugsaðizk
3rd person plural	hugsask	hugsuðusk		hugsisk	hugsaðisk
imperative	present
2nd person singular	hugsask
1st person plural	hugsumsk
2nd person plural	hugsizk

Descendants

• Icelandic: hugsa
• Faroese: hugsa
• Norwegian Nynorsk: hugsa
• Old Danish: huxe
  • Danish: huske
    • Norwegian Bokmål: huske
• Old Swedish: huxa
  • Swedish: hågsa, håksa
    • → Finnish: hoksata
      • dialectal Finnish: hokata
    • → Ingrian: hoksata (possibly via Finnish)
    • → Karelian: hokšata (possibly via Finnish)