hrabat

Czech

Etymology

Inherited from Old Czech hrabati, from Proto-Slavic *grabati, iterative of *greti.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈɦrabat]

Verb

hrabat impf (perfective hrábnout)

1. to rake
2. (reflexive with se) to poke, fumble, root about

Conjugation

Conjugation of hrabat

infinitive hrabat, hrabati active adjective hrabající verbal noun — passive adjective — present forms indicative imperative singular plural singular plural 1st person hrabu hrabeme — hrabme, hrabejme 2nd person hrabeš hrabete hrab, hrabej hrabte, hrabejte 3rd person hrabe hrabou — — The future tense: a combination of a future form of být + infinitive hrabat. participles past participles passive participles singular plural singular plural masculine animate hrabal hrabali hrabán hrabáni masculine inanimate hrabaly hrabány feminine hrabala hrabána neuter hrabalo hrabala hrabáno hrabána transgressives present past masculine singular hrabaje — feminine + neuter singular hrabajíc — plural hrabajíce —

Derived terms

• hrabivý
• hraboš
• nahrabat
• odhrabat
• podhrabat
• rozhrabat
• uhrabat
• vyhrabat
• zahrabat

Related terms

• hrábě

Further reading

• “hrabati”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
• “hrabati”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
• “hrabat” in Akademický slovník současné češtiny, 2012–2025, slovnikcestiny.cz
• “hrabat”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025