hrúga

Icelandic

Etymology

From Old Norse hrúga, from Proto-Germanic *hrūgǭ.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈr̥uːa/
• Rhymes: -uːa

Noun

hrúga f (genitive singular hrúgu, nominative plural hrúgur)

1. heap, pile

Declension

Declension of hrúga (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	hrúga	hrúgan	hrúgur	hrúgurnar
accusative	hrúgu	hrúguna	hrúgur	hrúgurnar
dative	hrúgu	hrúgunni	hrúgum	hrúgunum
genitive	hrúgu	hrúgunnar	hrúga, hrúgna	hrúganna, hrúgnanna

Synonyms

• (pile): hraukur, stafli, hlaði

Verb

hrúga (weak verb, third-person singular past indicative hrúgaði, supine hrúgað)

1. (transitive, with dative) to heap, throw in a heap

Conjugation

hrúga — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hrúga
supine (sagnbót)		hrúgað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hrúgandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hrúga	við hrúgum	present (nútíð)	ég hrúgi	við hrúgum
	þú hrúgar	þið hrúgið		þú hrúgir	þið hrúgið
	hann, hún, það hrúgar	þeir, þær, þau hrúga		hann, hún, það hrúgi	þeir, þær, þau hrúgi
past (þátíð)	ég hrúgaði	við hrúguðum	past (þátíð)	ég hrúgaði	við hrúguðum
	þú hrúgaðir	þið hrúguðuð		þú hrúgaðir	þið hrúguðuð
	hann, hún, það hrúgaði	þeir, þær, þau hrúguðu		hann, hún, það hrúgaði	þeir, þær, þau hrúguðu
imperative (boðháttur)	hrúga (þú)	hrúgið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hrúgaðu	hrúgiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hrúgast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hrúgast
supine (sagnbót)		hrúgast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hrúgandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hrúgast	við hrúgumst	present (nútíð)	ég hrúgist	við hrúgumst
	þú hrúgast	þið hrúgist		þú hrúgist	þið hrúgist
	hann, hún, það hrúgast	þeir, þær, þau hrúgast		hann, hún, það hrúgist	þeir, þær, þau hrúgist
past (þátíð)	ég hrúgaðist	við hrúguðumst	past (þátíð)	ég hrúgaðist	við hrúguðumst
	þú hrúgaðist	þið hrúguðust		þú hrúgaðist	þið hrúguðust
	hann, hún, það hrúgaðist	þeir, þær, þau hrúguðust		hann, hún, það hrúgaðist	þeir, þær, þau hrúguðust
imperative (boðháttur)	hrúgast (þú)	hrúgist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hrúgastu	hrúgisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hrúgaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hrúgaður	hrúguð	hrúgað		hrúgaðir	hrúgaðar	hrúguð
accusative (þolfall)	hrúgaðan	hrúgaða	hrúgað		hrúgaða	hrúgaðar	hrúguð
dative (þágufall)	hrúguðum	hrúgaðri	hrúguðu		hrúguðum	hrúguðum	hrúguðum
genitive (eignarfall)	hrúgaðs	hrúgaðrar	hrúgaðs		hrúgaðra	hrúgaðra	hrúgaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hrúgaði	hrúgaða	hrúgaða		hrúguðu	hrúguðu	hrúguðu
accusative (þolfall)	hrúgaða	hrúguðu	hrúgaða		hrúguðu	hrúguðu	hrúguðu
dative (þágufall)	hrúgaða	hrúguðu	hrúgaða		hrúguðu	hrúguðu	hrúguðu
genitive (eignarfall)	hrúgaða	hrúguðu	hrúgaða		hrúguðu	hrúguðu	hrúguðu