hlæja

Icelandic

hlæja (strong verb, third-person singular past indicative hló, third-person plural past indicative hlógu, supine hlegið)

hlæja — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að hlæja
supine (sagnbót)		hlegið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hlæjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hlæ	við hlæjum	present (nútíð)	ég hlæi	við hlæjum
	þú hlærð	þið hlæið		þú hlæir	þið hlæið
	hann, hún, það hlær	þeir, þær, þau hlæja		hann, hún, það hlæi	þeir, þær, þau hlæi

past (þátíð)	ég hló	við hlógum	past (þátíð)	ég hlægi	við hlægjum
	þú hlóst	þið hlóguð		þú hlægir	þið hlægjuð
	hann, hún, það hló	þeir, þær, þau hlógu		hann, hún, það hlægi	þeir, þær, þau hlægju

imperative (boðháttur)	hlæ (þú)	hlæið (þið)
	hlæðu	hlæiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hlæja að
hlæja hátt (“to laugh loud”)
hlæja hugur við (“to gladden one's heart”)
skellihlæja
The tidings, that gladdened their hearts.

Þau tíðindi, er þeim hló hugur við.

hlæja (singular past indicative hló, plural past indicative hlógu, past participle hleginn)

Conjugation of hlæja — active (strong class 6)

Conjugation of hlæja — mediopassive (strong class 6)

Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)