hervormen

Dutch

Etymology

From her- +‎ vormen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɦɛrˈvɔr.mə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔrmən

Verb

hervormen

1. to reform

Conjugation

Conjugation of hervormen (weak, prefixed)
infinitive	hervormen
past singular	hervormde
past participle	hervormd
infinitive	hervormen
gerund	hervormen n
	present tense	past tense
1st person singular	hervorm	hervormde
2nd person sing. (jij)	hervormt, hervorm2	hervormde
2nd person sing. (u)	hervormt	hervormde
2nd person sing. (gij)	hervormt	hervormde
3rd person singular	hervormt	hervormde
plural	hervormen	hervormden
subjunctive sing.1	hervorme	hervormde
subjunctive plur.1	hervormen	hervormden
imperative sing.	hervorm
imperative plur.1	hervormt
participles	hervormend	hervormd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• hervorming