herkauwen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch hercauwen. Equivalent to her- +‎ kauwen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɦɛrˈkɑu̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɑu̯ən

Verb

herkauwen

1. to rechew, to ruminate

Conjugation

Conjugation of herkauwen (weak, prefixed)
infinitive	herkauwen
past singular	herkauwde
past participle	herkauwd
infinitive	herkauwen
gerund	herkauwen n
	present tense	past tense
1st person singular	herkauw	herkauwde
2nd person sing. (jij)	herkauwt, herkauw2	herkauwde
2nd person sing. (u)	herkauwt	herkauwde
2nd person sing. (gij)	herkauwt	herkauwde
3rd person singular	herkauwt	herkauwde
plural	herkauwen	herkauwden
subjunctive sing.1	herkauwe	herkauwde
subjunctive plur.1	herkauwen	herkauwden
imperative sing.	herkauw
imperative plur.1	herkauwt
participles	herkauwend	herkauwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.