hekla

See also: Hekla

Icelandic

Etymology

Borrowed from Danish hækle, from German häkeln.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhɛhkla/
• Rhymes: -ɛhkla
• Homophone: Hekla

Verb

hekla (weak verb, third-person singular past indicative heklaði, supine heklað)

1. to crochet

Conjugation

hekla – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að hekla
supine sagnbót		heklað
present participle lýsingarháttur nútíðar		heklandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hekla	heklaði		hekli	heklaði
	þú	heklar	heklaðir		heklir	heklaðir
	hann, hún, það	heklar	heklaði		hekli	heklaði
plural	við	heklum	hekluðum		heklum	hekluðum
	þið	heklið	hekluðuð		heklið	hekluðuð
	þeir, þær, þau	hekla	hekluðu		hekli	hekluðu
		imperative boðháttur
singular	þú	hekla (þú), heklaðu
plural	þið	heklið (þið), hekliði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

heklast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að heklast
supine sagnbót		heklast
present participle lýsingarháttur nútíðar		heklandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	heklast	heklaðist		heklist	heklaðist
	þú	heklast	heklaðist		heklist	heklaðist
	hann, hún, það	heklast	heklaðist		heklist	heklaðist
plural	við	heklumst	hekluðumst		heklumst	hekluðumst
	þið	heklist	hekluðust		heklist	hekluðust
	þeir, þær, þau	heklast	hekluðust		heklist	hekluðust
		imperative boðháttur
singular	þú	heklast (þú), heklastu
plural	þið	heklist (þið), heklisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

heklaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heklaður	hekluð	heklað	heklaðir	heklaðar	hekluð
accusative (þolfall)	heklaðan	heklaða	heklað	heklaða	heklaðar	hekluð
dative (þágufall)	hekluðum	heklaðri	hekluðu	hekluðum	hekluðum	hekluðum
genitive (eignarfall)	heklaðs	heklaðrar	heklaðs	heklaðra	heklaðra	heklaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heklaði	heklaða	heklaða	hekluðu	hekluðu	hekluðu
accusative (þolfall)	heklaða	hekluðu	heklaða	hekluðu	hekluðu	hekluðu
dative (þágufall)	heklaða	hekluðu	heklaða	hekluðu	hekluðu	hekluðu
genitive (eignarfall)	heklaða	hekluðu	heklaða	hekluðu	hekluðu	hekluðu

Derived terms

• hekl
• heklunál

Norwegian Bokmål

Verb

hekla

1. inflection of hekle:
   1. simple past
   2. past participle

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• hekle (e and split infinitives)

Etymology

From German häkeln.

Verb

hekla (present tense heklar, past tense and past participle hekla, imperative hekl, present participle heklande, passive infinitive heklast)

1. to crochet

References

• “hekla” in The Nynorsk Dictionary.