goir

Irish

Pronunciation

• (Connacht) IPA^(key): /ɡɛɾʲ/
• (Ulster) IPA^(key): /ɡɪɾʲ/

Etymology 1

Verb

goir (present analytic goireann, future analytic goirfidh, verbal noun goirm, past participle goirthe)

1. Connacht and Ulster form of gair (“call”)

Conjugation

conjugation of goir (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	goirim	goireann tú; goirir†	goireann sé, sí	goirimid	goireann sibh	goireann siad; goirid†	a ghoireann; a ghoireas / a ngoireann*	goirtear
	past	ghoir mé; ghoireas	ghoir tú; ghoiris	ghoir sé, sí	ghoireamar; ghoir muid	ghoir sibh; ghoireabhair	ghoir siad; ghoireadar	a ghoir / ar ghoir*	goireadh
	past habitual	ghoirinn / ngoirinn‡‡	ghoirteá / ngoirteᇇ	ghoireadh sé, sí / ngoireadh sé, s퇇	ghoirimis; ghoireadh muid / ngoirimis‡‡; ngoireadh muid‡‡	ghoireadh sibh / ngoireadh sibh‡‡	ghoiridís; ghoireadh siad / ngoiridís‡‡; ngoireadh siad‡‡	a ghoireadh / a ngoireadh*	ghoirtí / ngoirt퇇
future		goirfidh mé; goirfead	goirfidh tú; goirfir†	goirfidh sé, sí	goirfimid; goirfidh muid	goirfidh sibh	goirfidh siad; goirfid†	a ghoirfidh; a ghoirfeas / a ngoirfidh*	goirfear
conditional		ghoirfinn / ngoirfinn‡‡	ghoirfeá / ngoirfeᇇ	ghoirfeadh sé, sí / ngoirfeadh sé, s퇇	ghoirfimis; ghoirfeadh muid / ngoirfimis‡‡; ngoirfeadh muid‡‡	ghoirfeadh sibh / ngoirfeadh sibh‡‡	ghoirfidís; ghoirfeadh siad / ngoirfidís‡‡; ngoirfeadh siad‡‡	a ghoirfeadh / a ngoirfeadh*	ghoirfí / ngoirf퇇
subjunctive	present	go ngoire mé; go ngoiread†	go ngoire tú; go ngoirir†	go ngoire sé, sí	go ngoirimid; go ngoire muid	go ngoire sibh	go ngoire siad; go ngoirid†	—	go ngoirtear
	past	dá ngoirinn	dá ngoirteá	dá ngoireadh sé, sí	dá ngoirimis; dá ngoireadh muid	dá ngoireadh sibh	dá ngoiridís; dá ngoireadh siad	—	dá ngoirtí
imperative		goirim	goir	goireadh sé, sí	goirimis	goirigí; goiridh†	goiridís	—	goirtear
verbal noun		goirm
past participle		goirthe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

• Alternative past participle: gortha

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

goir

1. vocative/genitive singular of gor

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
goir	ghoir	ngoir
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.