goedmaken
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Audio: (file) - Hyphenation: goed‧mak‧en
Verb
[edit]goedmaken
- expiate, to redress (to make amends)
- atone, to make good (to make reparation, compensation, or amends, for an offence or a crime)
Conjugation
[edit]| Conjugation of goedmaken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | goedmaken | |||
| past singular | maakte goed | |||
| past participle | goedgemaakt | |||
| infinitive | goedmaken | |||
| gerund | goedmaken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | maak goed | maakte goed | goedmaak | goedmaakte |
| 2nd person sing. (jij) | maakt goed, maak goed2 | maakte goed | goedmaakt | goedmaakte |
| 2nd person sing. (u) | maakt goed | maakte goed | goedmaakt | goedmaakte |
| 2nd person sing. (gij) | maakt goed | maakte goed | goedmaakt | goedmaakte |
| 3rd person singular | maakt goed | maakte goed | goedmaakt | goedmaakte |
| plural | maken goed | maakten goed | goedmaken | goedmaakten |
| subjunctive sing.1 | make goed | maakte goed | goedmake | goedmaakte |
| subjunctive plur.1 | maken goed | maakten goed | goedmaken | goedmaakten |
| imperative sing. | maak goed | |||
| imperative plur.1 | maakt goed | |||
| participles | goedmakend | goedgemaakt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||