goeddunken

Dutch

Etymology

From goed (“good”) +‎ dunken (“consider”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɣutˌdʏŋkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: goed‧dun‧ken

Verb

goeddunken

1. (intransitive) to see fit, to deem appropriate

Conjugation

Conjugation of goeddunken (weak with past in -cht, separable)
infinitive	goeddunken
past singular	docht goed
past participle	goedgedocht
infinitive	goeddunken
gerund	goeddunken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	dunk goed	docht goed	goeddunk	goeddocht
2nd person sing. (jij)	dunkt goed, dunk goed2	docht goed	goeddunkt	goeddocht
2nd person sing. (u)	dunkt goed	docht goed	goeddunkt	goeddocht
2nd person sing. (gij)	dunkt goed	docht goed	goeddunkt	goeddocht
3rd person singular	dunkt goed	docht goed	goeddunkt	goeddocht
plural	dunken goed	dochten goed	goeddunken	goeddochten
subjunctive sing.1	dunke goed	dochte goed	goeddunke	goeddochte
subjunctive plur.1	dunken goed	dochten goed	goeddunken	goeddochten
imperative sing.	dunk goed
imperative plur.1	dunkt goed
participles	goeddunkend	goedgedocht
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Noun

goeddunken n (uncountable)

1. discretion, judgment