gläich

Luxembourgish

Etymology

From Old High German gilīh, from Proto-Germanic *gilīh. Cognate with German gleich, Dutch gelijk, English alike, Icelandic líkur.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡlæi̯χ/, [ɡlæˑɪ̯ɕ]
• Rhymes: -æːɪɕ

Adjective

gläich (masculine gläichen, neuter gläicht, comparative méi gläich, superlative am gläichsten)

1. equal; same
2. almost equal; similar
3. even, flat

Declension

Declension of gläich

		singular			plural
		masculine	feminine	neuter
predicative		hien ass gläich	si ass gläich	et ass gläich	si si(nn) gläich
nominative / accusative	attributive and/or after determiner	gläichen	gläich	gläicht	gläich
	independent without determiner			gläiches	gläicher
dative	after any declined word	gläichen	gläicher	gläichen	gläichen
	as first declined word	gläichem		gläichem

Adverb

gläich

1. soon
2. immediately
3. equally

Verb

gläich

1. second-person imperative of gläichen