ginna

Faroese

Verb

ginna

1. to lure, entice, tempt, seduce

Ibanag

Verb

ginna

1. to hear

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcɪnːa/
• Rhymes: -ɪnːa

Verb

ginna (weak verb, third-person singular past indicative ginnti, supine ginnt)

1. to entice, to allure [with accusative]
2. to dupe, to deceive [with accusative]

Conjugation

ginna – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að ginna
supine sagnbót		ginnt
present participle lýsingarháttur nútíðar		ginnandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	ginni	ginnti		ginni	ginnti
	þú	ginnir	ginntir		ginnir	ginntir
	hann, hún, það	ginnir	ginnti		ginni	ginnti
plural	við	ginnum	ginntum		ginnum	ginntum
	þið	ginnið	ginntuð		ginnið	ginntuð
	þeir, þær, þau	ginna	ginntu		ginni	ginntu
		imperative boðháttur
singular	þú	ginn (þú), ginntu
plural	þið	ginnið (þið), ginniði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ginnast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að ginnast
supine sagnbót		ginnst
present participle lýsingarháttur nútíðar		ginnandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	ginnist	ginntist		ginnist	ginntist
	þú	ginnist	ginntist		ginnist	ginntist
	hann, hún, það	ginnist	ginntist		ginnist	ginntist
plural	við	ginnumst	ginntumst		ginnumst	ginntumst
	þið	ginnist	ginntust		ginnist	ginntust
	þeir, þær, þau	ginnast	ginntust		ginnist	ginntust
		imperative boðháttur
singular	þú	ginnst (þú), ginnstu
plural	þið	ginnist (þið), ginnisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ginntur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ginntur	ginnt	ginnt	ginntir	ginntar	ginnt
accusative (þolfall)	ginntan	ginnta	ginnt	ginnta	ginntar	ginnt
dative (þágufall)	ginntum	ginntri	ginntu	ginntum	ginntum	ginntum
genitive (eignarfall)	ginnts	ginntrar	ginnts	ginntra	ginntra	ginntra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ginnti	ginnta	ginnta	ginntu	ginntu	ginntu
accusative (þolfall)	ginnta	ginntu	ginnta	ginntu	ginntu	ginntu
dative (þágufall)	ginnta	ginntu	ginnta	ginntu	ginntu	ginntu
genitive (eignarfall)	ginnta	ginntu	ginnta	ginntu	ginntu	ginntu

Derived terms

• ginning

Italian

Verb

ginna

1. inflection of ginnare:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative