gelovige

Dutch

Etymology

From gelovig +‎ -e.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈloːvəɣə/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ge‧lo‧vi‧ge

Noun

gelovige m or f (plural gelovigen)

1. believer, convert

   De gelovige bidt elke dag en gaat regelmatig naar de kerk.

   The believer prays every day and attends church regularly.

   Na jaren van twijfel, werd hij eindelijk een gelovige en sloot zich aan bij de kerk.

   After years of doubt, he finally became a convert and joined the church.

Antonyms

• ongelovige

Related terms

• geloof
• gelovig

Descendants

• Afrikaans: gelowige

Adjective

gelovige

1. inflection of gelovig:
   1. masculine/feminine singular attributive
   2. definite neuter singular attributive
   3. plural attributive

Anagrams

• gevoelig