gelijkluidend

Dutch

Etymology

From gelijk +‎ luidend.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˌlɛi̯kˈlœy̯.dənt/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ge‧lijk‧lui‧dend

Adjective

gelijkluidend (comparative gelijkluidender, superlative gelijkluidendst)

1. unisonous
2. concurrent (agreeing in the same opinion)

Declension

Declension of gelijkluidend
uninflected	gelijkluidend
inflected	gelijkluidende
comparative	gelijkluidender
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		gelijkluidend	gelijkluidender	het gelijkluidendst het gelijkluidendste
indefinite	m./f. sing.	gelijkluidende	gelijkluidendere	gelijkluidendste
	n. sing.	gelijkluidend	gelijkluidender	gelijkluidendste
	plural	gelijkluidende	gelijkluidendere	gelijkluidendste
definite		gelijkluidende	gelijkluidendere	gelijkluidendste
partitive		gelijkluidends	gelijkluidenders	—