gelenekçi

Turkish

Etymology

From gelenek (“tradition”) +‎ -çi.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɟe.le.necˈt͡ʃi/
• Hyphenation: ge‧le‧nek‧çi

Noun

gelenekçi (definite accusative gelenekçiyi, plural gelenekçiler)

1. a traditional, traditionalist

   Synonym: (dated) ananeci

Declension

Declension of gelenekçi

singular plural nominative gelenekçi gelenekçiler definite accusative gelenekçiyi gelenekçileri dative gelenekçiye gelenekçilere locative gelenekçide gelenekçilerde ablative gelenekçiden gelenekçilerden genitive gelenekçinin gelenekçilerin Predicative forms singular plural 1st singular gelenekçiyim gelenekçilerim 2nd singular gelenekçisin gelenekçilersin 3rd singular gelenekçi gelenekçidir gelenekçiler gelenekçilerdir 1st plural gelenekçiyiz gelenekçileriz 2nd plural gelenekçisiniz gelenekçilersiniz 3rd plural gelenekçiler gelenekçilerdir

Further reading

• “gelenekçi”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “gelenekçi”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1673