Jump to content

głowacz

From Wiktionary, the free dictionary
See also: Głowacz

Polish

[edit]
Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *golvačь. By surface analysis, głowa +‎ -acz.

Pronunciation

[edit]
 
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvat͡ʂ
  • Syllabification: gło‧wacz

Noun

[edit]

głowacz m animal

  1. any of various freshwater sculpins of the genus Cottus

Declension

[edit]

Noun

[edit]

głowacz m pers

  1. (obsolete) wise man (a man who is wise)
  2. (obsolete) head (a leader or chief)

Declension

[edit]

Noun

[edit]

głowacz m inan

  1. (colloquial or dialectal, Kielce) cornflower (Centaurea cyanus)
    Synonyms: see Thesaurus:bławatek
  2. (Central Greater Poland, roofing) thatch
    Synonyms: jeżak, poszycie
  3. (Przemyśl) hemp with a pistillate flower

Declension

[edit]

Further reading

[edit]
  • głowacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • głowacz in Polish dictionaries at PWN
  • Oskar Kolberg (1877) “głowacze”, in “Rzecz o mowie ludu wielkopolskiego”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowéj (in Polish), volume 1, III (Materyjały etnologiczne), page 18
  • Aleksander Saloni (1908) “głowacze”, in “Lud rzeszowski”, in Materyały Antropologiczno-Archeologiczne i Etnograficzne (in Polish), volume 10, Kraków: Akademia Umiejętności, page 334
  • Władysław Siarkowski (1891) “głowacz”, in “Słowniczek gwary ludowej z okolic Pińczowa”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 4, page 336