fletta

See also: flétta

Faroese

Etymology

From Old Norse fletta.

Verb

fletta (third person singular past indicative fletti, third person plural past indicative flettu, supine flett)

1. to flay
2. to slaughter

Conjugation

Conjugation of fletta (group v-9)
infinitive	fletta
supine	flett
participle (a5)1	flettandi	flettur
	present	past
first singular	fletti	fletti
second singular	flettir	fletti
third singular	flettir	fletti
plural	fletta	flettu
	imperative
singular	flett!
plural	flettið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse fletta, ultimately from the source of Proto-Germanic *splītaną (“to split”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈflɛhta/
• Rhymes: -ɛhta

Verb

fletta (weak verb, third-person singular past indicative fletti, supine flett)

1. to peel, strip, remove a (thin) outer layer
2. to turn (a page)

Conjugation

fletta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að fletta
supine (sagnbót)		flett
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		flettandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fletti	við flettum	present (nútíð)	ég fletti	við flettum
	þú flettir	þið flettið		þú flettir	þið flettið
	hann, hún, það flettir	þeir, þær, þau fletta		hann, hún, það fletti	þeir, þær, þau fletti
past (þátíð)	ég fletti	við flettum	past (þátíð)	ég fletti	við flettum
	þú flettir	þið flettuð		þú flettir	þið flettuð
	hann, hún, það fletti	þeir, þær, þau flettu		hann, hún, það fletti	þeir, þær, þau flettu
imperative (boðháttur)	flett (þú)	flettið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	flettu	flettiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

flettast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að flettast
supine (sagnbót)		flest
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		flettandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég flettist	við flettumst	present (nútíð)	ég flettist	við flettumst
	þú flettist	þið flettist		þú flettist	þið flettist
	hann, hún, það flettist	þeir, þær, þau flettast		hann, hún, það flettist	þeir, þær, þau flettist
past (þátíð)	ég flettist	við flettumst	past (þátíð)	ég flettist	við flettumst
	þú flettist	þið flettust		þú flettist	þið flettust
	hann, hún, það flettist	þeir, þær, þau flettust		hann, hún, það flettist	þeir, þær, þau flettust
imperative (boðháttur)	flest (þú)	flettist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	flestu	flettisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

flettur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	flettur	flett	flett		flettir	flettar	flett
accusative (þolfall)	flettan	fletta	flett		fletta	flettar	flett
dative (þágufall)	flettum	flettri	flettu		flettum	flettum	flettum
genitive (eignarfall)	fletts	flettrar	fletts		flettra	flettra	flettra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fletti	fletta	fletta		flettu	flettu	flettu
accusative (þolfall)	fletta	flettu	fletta		flettu	flettu	flettu
dative (þágufall)	fletta	flettu	fletta		flettu	flettu	flettu
genitive (eignarfall)	fletta	flettu	fletta		flettu	flettu	flettu

Italian

Verb

fletta

1. inflection of flettere:
   1. first/second/third-person singular present subjunctive
   2. third-person singular imperative