feykja

Icelandic

Etymology

From Old Norse feykja.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfeiːca/
• Rhymes: -eiːca

Verb

feykja (weak verb, third-person singular past indicative feykti, supine feykt)

1. (transitive, intransitive) to fly (from the wind)
2. (transitive) to blow, blow off

Conjugation

feykja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að feykja
supine (sagnbót)		feykt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		feykjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég feyki	við feykjum	present (nútíð)	ég feyki	við feykjum
	þú feykir	þið feykið		þú feykir	þið feykið
	hann, hún, það feykir	þeir, þær, þau feykja		hann, hún, það feyki	þeir, þær, þau feyki
past (þátíð)	ég feykti	við feyktum	past (þátíð)	ég feykti	við feyktum
	þú feyktir	þið feyktuð		þú feyktir	þið feyktuð
	hann, hún, það feykti	þeir, þær, þau feyktu		hann, hún, það feykti	þeir, þær, þau feyktu
imperative (boðháttur)	feyk (þú)	feykið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	feyktu	feykiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

feykjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að feykjast
supine (sagnbót)		feykst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		feykjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég feykist	við feykjumst	present (nútíð)	ég feykist	við feykjumst
	þú feykist	þið feykist		þú feykist	þið feykist
	hann, hún, það feykist	þeir, þær, þau feykjast		hann, hún, það feykist	þeir, þær, þau feykist
past (þátíð)	ég feyktist	við feyktumst	past (þátíð)	ég feyktist	við feyktumst
	þú feyktist	þið feyktust		þú feyktist	þið feyktust
	hann, hún, það feyktist	þeir, þær, þau feyktust		hann, hún, það feyktist	þeir, þær, þau feyktust
imperative (boðháttur)	feykst (þú)	feykist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	feykstu	feykisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

feyktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	feyktur	feykt	feykt		feyktir	feyktar	feykt
accusative (þolfall)	feyktan	feykta	feykt		feykta	feyktar	feykt
dative (þágufall)	feyktum	feyktri	feyktu		feyktum	feyktum	feyktum
genitive (eignarfall)	feykts	feyktrar	feykts		feyktra	feyktra	feyktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	feykti	feykta	feykta		feyktu	feyktu	feyktu
accusative (þolfall)	feykta	feyktu	feykta		feyktu	feyktu	feyktu
dative (þágufall)	feykta	feyktu	feykta		feyktu	feyktu	feyktu
genitive (eignarfall)	feykta	feyktu	feykta		feyktu	feyktu	feyktu

References

• “feykja” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)

Old Norse

Etymology

Causative of fjúka (“be blown about by the wind”).

Verb

feykja

1. to blow, drive (away)

Descendants

• Faroese: foykja
• Icelandic: feykja
• Norwegian Nynorsk: føykja
• Swedish: föka

References

• “feykja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press