Jump to content

extrapoleren

From Wiktionary, the free dictionary

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from French extrapoler or English extrapolate.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˌɛks.traː.poːˈleː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ex‧tra‧po‧le‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

[edit]

extrapoleren

  1. to extrapolate

Conjugation

[edit]
Conjugation of extrapoleren (weak)
infinitive extrapoleren
past singular extrapoleerde
past participle geëxtrapoleerd
infinitive extrapoleren
gerund extrapoleren n
present tense past tense
1st person singular extrapoleer extrapoleerde
2nd person sing. (jij) extrapoleert, extrapoleer2 extrapoleerde
2nd person sing. (u) extrapoleert extrapoleerde
2nd person sing. (gij) extrapoleert extrapoleerde
3rd person singular extrapoleert extrapoleerde
plural extrapoleren extrapoleerden
subjunctive sing.1 extrapolere extrapoleerde
subjunctive plur.1 extrapoleren extrapoleerden
imperative sing. extrapoleer
imperative plur.1 extrapoleert
participles extrapolerend geëxtrapoleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

[edit]