evolueren

Dutch

Etymology

Borrowed from French évoluer.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌeː.voː.lyˈeː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: evo‧lu‧e‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

evolueren

1. (intransitive) to evolve, to develop gradually or in stages
2. (intransitive, now Belgium) to develop

Conjugation

Conjugation of evolueren (weak)
infinitive	evolueren
past singular	evolueerde
past participle	geëvolueerd
infinitive	evolueren
gerund	evolueren n
	present tense	past tense
1st person singular	evolueer	evolueerde
2nd person sing. (jij)	evolueert, evolueer2	evolueerde
2nd person sing. (u)	evolueert	evolueerde
2nd person sing. (gij)	evolueert	evolueerde
3rd person singular	evolueert	evolueerde
plural	evolueren	evolueerden
subjunctive sing.1	evoluere	evolueerde
subjunctive plur.1	evolueren	evolueerden
imperative sing.	evolueer
imperative plur.1	evolueert
participles	evoluerend	geëvolueerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• evolutie