eima

Icelandic

From eimur (“steam”).

eima (weak verb, third-person singular past indicative eimaði, supine eimað)

*eima* – active voice (*germynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að eima
supine sagnbót		eimað
present participle lýsingarháttur nútíðar		eimandi

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	eima	eimaði	eimi	eimaði
	þú	eimar	eimaðir	eimir	eimaðir
	hann, hún, það	eimar	eimaði	eimi	eimaði
plural	við	eimum	eimuðum	eimum	eimuðum
	þið	eimið	eimuðuð	eimið	eimuðuð
	þeir, þær, þau	eima	eimuðu	eimi	eimuðu

		imperative boðháttur
singular	þú	eima (þú), eimaðu
plural	þið	eimið (þið), eimiði¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*eimast* – mediopassive voice (*miðmynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að eimast
supine sagnbót		eimast
present participle lýsingarháttur nútíðar		eimandist (rare; see appendix)

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	eimast	eimaðist	eimist	eimaðist
	þú	eimast	eimaðist	eimist	eimaðist
	hann, hún, það	eimast	eimaðist	eimist	eimaðist
plural	við	eimumst	eimuðumst	eimumst	eimuðumst
	þið	eimist	eimuðust	eimist	eimuðust
	þeir, þær, þau	eimast	eimuðust	eimist	eimuðust

		imperative boðháttur
singular	þú	eimast (þú), eimastu
plural	þið	eimist (þið), eimisti¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*eimaður* — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	eimaður	eimuð	eimað	eimaðir	eimaðar	eimuð
accusative (þolfall)	eimaðan	eimaða	eimað	eimaða	eimaðar	eimuð
dative (þágufall)	eimuðum	eimaðri	eimuðu	eimuðum	eimuðum	eimuðum
genitive (eignarfall)	eimaðs	eimaðrar	eimaðs	eimaðra	eimaðra	eimaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	eimaði	eimaða	eimaða	eimuðu	eimuðu	eimuðu
accusative (þolfall)	eimaða	eimuðu	eimaða	eimuðu	eimuðu	eimuðu
dative (þágufall)	eimaða	eimuðu	eimaða	eimuðu	eimuðu	eimuðu
genitive (eignarfall)	eimaða	eimuðu	eimaða	eimuðu	eimuðu	eimuðu

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

eima

Cáceres, Natalia (2011) “eima”, in Grammaire Fonctionnelle-Typologique du Ye’kwana‎^[1], Lyon
Hall, Katherine (2007) “-eima-”, in Mary Ritchie Key & Bernard Comrie, editors, The Intercontinental Dictionary Series‎^[2], Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology, published 2021