eima

Icelandic

Etymology

From eimur (“steam”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈeiːma]

  Rhymes: -eiːma

Verb

eima (weak verb, third-person singular past indicative eimaði, supine eimað)

1. to distill

Conjugation

eima — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að eima
supine (sagnbót)		eimað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		eimandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég eima	við eimum	present (nútíð)	ég eimi	við eimum
	þú eimar	þið eimið		þú eimir	þið eimið
	hann, hún, það eimar	þeir, þær, þau eima		hann, hún, það eimi	þeir, þær, þau eimi
past (þátíð)	ég eimaði	við eimuðum	past (þátíð)	ég eimaði	við eimuðum
	þú eimaðir	þið eimuðuð		þú eimaðir	þið eimuðuð
	hann, hún, það eimaði	þeir, þær, þau eimuðu		hann, hún, það eimaði	þeir, þær, þau eimuðu
imperative (boðháttur)	eima (þú)	eimið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	eimaðu	eimiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

eimast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að eimast
supine (sagnbót)		eimast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		eimandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég eimast	við eimumst	present (nútíð)	ég eimist	við eimumst
	þú eimast	þið eimist		þú eimist	þið eimist
	hann, hún, það eimast	þeir, þær, þau eimast		hann, hún, það eimist	þeir, þær, þau eimist
past (þátíð)	ég eimaðist	við eimuðumst	past (þátíð)	ég eimaðist	við eimuðumst
	þú eimaðist	þið eimuðust		þú eimaðist	þið eimuðust
	hann, hún, það eimaðist	þeir, þær, þau eimuðust		hann, hún, það eimaðist	þeir, þær, þau eimuðust
imperative (boðháttur)	eimast (þú)	eimist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	eimastu	eimisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

eimaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	eimaður	eimuð	eimað		eimaðir	eimaðar	eimuð
accusative (þolfall)	eimaðan	eimaða	eimað		eimaða	eimaðar	eimuð
dative (þágufall)	eimuðum	eimaðri	eimuðu		eimuðum	eimuðum	eimuðum
genitive (eignarfall)	eimaðs	eimaðrar	eimaðs		eimaðra	eimaðra	eimaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	eimaði	eimaða	eimaða		eimuðu	eimuðu	eimuðu
accusative (þolfall)	eimaða	eimuðu	eimaða		eimuðu	eimuðu	eimuðu
dative (þágufall)	eimaða	eimuðu	eimaða		eimuðu	eimuðu	eimuðu
genitive (eignarfall)	eimaða	eimuðu	eimaða		eimuðu	eimuðu	eimuðu

Ye'kwana

Variant orthographies

ALIV	eima
Brazilian standard	eima
New Tribes	eima

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• IPA^(key): [ejma]

Verb

eima

1. (transitive) to smoke (tobacco)

References

• Cáceres, Natalia (2011) “eima”, in Grammaire Fonctionnelle-Typologique du Ye’kwana‎^[1], Lyon
• Hall, Katherine (2007) “-eima-”, in Mary Ritchie Key & Bernard Comrie, editors, The Intercontinental Dictionary Series‎^[2], Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology, published 2021