dzielnicowy

Polish

Etymology

From dzielnica +‎ -owy.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑɛl.ɲiˈt͡sɔ.vɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɘ
• Syllabification: dziel‧ni‧co‧wy

Adjective

dzielnicowy (not comparable, no derived adverb)

1. (relational) borough, district, quarter

Declension

Declension of dzielnicowy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	dzielnicowy		dzielnicowa	dzielnicowe	dzielnicowi	dzielnicowe
genitive	dzielnicowego		dzielnicowej	dzielnicowego	dzielnicowych
dative	dzielnicowemu		dzielnicowej	dzielnicowemu	dzielnicowym
accusative	dzielnicowego	dzielnicowy	dzielnicową	dzielnicowe	dzielnicowych	dzielnicowe
instrumental	dzielnicowym		dzielnicową	dzielnicowym	dzielnicowymi
locative	dzielnicowym		dzielnicowej	dzielnicowym	dzielnicowych

Noun

dzielnicowy m pers (female equivalent dzielnicowa)

1. (nominalized, law enforcement) community policeman

Declension

Declension of dzielnicowy

	singular	plural
nominative	dzielnicowy	dzielnicowi
genitive	dzielnicowego	dzielnicowych
dative	dzielnicowemu	dzielnicowym
accusative	dzielnicowego	dzielnicowych
instrumental	dzielnicowym	dzielnicowymi
locative	dzielnicowym	dzielnicowych
vocative	dzielnicowy	dzielnicowi

Derived terms

(nouns):

• dzielnicowość

Related terms

(nouns):

• dzielnica
• dzielniczka

Further reading

• dzielnicowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dzielnicowy in Polish dictionaries at PWN