dyżurny

Polish

Etymology

From dyżur +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɘˈʐur.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -urnɘ
• Syllabification: dy‧żur‧ny

Adjective

dyżurny (not comparable, no derived adverb)

1. on duty (actively engaged in an assigned task, duty, or occupation)
2. (colloquial) recurring constantly and used when needed

   Hypernym: stały

Declension

Declension of dyżurny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	dyżurny		dyżurna	dyżurne	dyżurni	dyżurne
genitive	dyżurnego		dyżurnej	dyżurnego	dyżurnych
dative	dyżurnemu		dyżurnej	dyżurnemu	dyżurnym
accusative	dyżurnego	dyżurny	dyżurną	dyżurne	dyżurnych	dyżurne
instrumental	dyżurnym		dyżurną	dyżurnym	dyżurnymi
locative	dyżurnym		dyżurnej	dyżurnym	dyżurnych

Noun

dyżurny m pers (female equivalent dyżurna)

1. (nominalized) duty officer (person who is on duty)
2. (nominalized, education) monitor, prefect (student leader in a class)

Declension

Declension of dyżurny

	singular	plural
nominative	dyżurny	dyżurni
genitive	dyżurnego	dyżurnych
dative	dyżurnemu	dyżurnym
accusative	dyżurnego	dyżurnych
instrumental	dyżurnym	dyżurnymi
locative	dyżurnym	dyżurnych
vocative	dyżurny	dyżurni

Related terms

adjective

• dyżurowy

 

nouns

• dyżur
• dyżurant
• dyżurka
• ostry dyżur

 

verb

• dyżurować impf

 

Further reading

• dyżurny I in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dyżurny II in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dyżurny in Polish dictionaries at PWN