duyu

Turkish

Etymology

From duy- (“to feel”) +‎ -u (deverbal nominal suffix).

Noun

duyu (definite accusative duyuyu, plural duyular)

1. (psychology) sense (one of the five senses)

Declension

Inflection
Nominative	duyu
Definite accusative	duyuyu
	Singular	Plural
Nominative	duyu	duyular
Definite accusative	duyuyu	duyuları
Dative	duyuya	duyulara
Locative	duyuda	duyularda
Ablative	duyudan	duyulardan
Genitive	duyunun	duyuların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular duyum duyularım 2nd singular duyun duyuların 3rd singular duyusu duyuları 1st plural duyumuz duyularımız 2nd plural duyunuz duyularınız 3rd plural duyuları duyuları Definite accusative Singular Plural 1st singular duyumu duyularımı 2nd singular duyunu duyularını 3rd singular duyusunu duyularını 1st plural duyumuzu duyularımızı 2nd plural duyunuzu duyularınızı 3rd plural duyularını duyularını Dative Singular Plural 1st singular duyuma duyularıma 2nd singular duyuna duyularına 3rd singular duyusuna duyularına 1st plural duyumuza duyularımıza 2nd plural duyunuza duyularınıza 3rd plural duyularına duyularına Locative Singular Plural 1st singular duyumda duyularımda 2nd singular duyunda duyularında 3rd singular duyusunda duyularında 1st plural duyumuzda duyularımızda 2nd plural duyunuzda duyularınızda 3rd plural duyularında duyularında Ablative Singular Plural 1st singular duyumdan duyularımdan 2nd singular duyundan duyularından 3rd singular duyusundan duyularından 1st plural duyumuzdan duyularımızdan 2nd plural duyunuzdan duyularınızdan 3rd plural duyularından duyularından Genitive Singular Plural 1st singular duyumun duyularımın 2nd singular duyunun duyularının 3rd singular duyusunun duyularının 1st plural duyumuzun duyularımızın 2nd plural duyunuzun duyularınızın 3rd plural duyularının duyularının