duilligh

Irish

Etymology 1

From duille (“leaf”) +‎ -igh (verbal suffix).

Verb

duilligh (present analytic duillíonn, future analytic duilleoidh, verbal noun duilliú, past participle duillithe)

(transitive, intransitive) foliate

Conjugation

conjugation of duilligh (second conjugation)

tense	singular			plural			relative	autonomous
verbal noun	duilliú
past participle	duillithe
tense	first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative
present	duillím	duillíonn tú; duillír^†	duillíonn sé, sí	duillímid; duillíonn muid	duillíonn sibh	duillíonn siad; duillíd^†	a dhuillíonn; a dhuillíos / a nduillíonn*	duillítear
past	dhuilligh mé; dhuillíos	dhuilligh tú; dhuillís	dhuilligh sé, sí	dhuillíomar; dhuilligh muid	dhuilligh sibh; dhuillíobhair	dhuilligh siad; dhuillíodar	a dhuilligh / ar dhuilligh*	duillíodh
past habitual	dhuillínn / nduillínn‡‡	dhuillíteá / nduillíteá‡‡	dhuillíodh sé, sí / nduillíodh sé, sí‡‡	dhuillímis; dhuillíodh muid / nduillímis‡‡; nduillíodh muid‡‡	dhuillíodh sibh / nduillíodh sibh‡‡	dhuillídís; dhuillíodh siad / nduillídís‡‡; nduillíodh siad‡‡	a dhuillíodh / a nduillíodh*	dhuillítí / nduillítí‡‡
future	duilleoidh mé; duilleod; duilleochaidh mé^†	duilleoidh tú; duilleoir^†; duilleochaidh tú^†	duilleoidh sé, sí; duilleochaidh sé, sí^†	duilleoimid; duilleoidh muid; duilleochaimid^†; duilleochaidh muid^†	duilleoidh sibh; duilleochaidh sibh^†	duilleoidh siad; duilleoid^†; duilleochaidh siad^†	a dhuilleoidh; a dhuilleos; a dhuilleochaidh^†; a dhuilleochas^† / a nduilleoidh; a nduilleochaidh^†	duilleofar; duilleochar^†
conditional	dhuilleoinn; dhuilleochainn^† / nduilleoinn‡‡; nduilleochainn^†‡‡	dhuilleofá; dhuilleochthá^† / nduilleofá‡‡; nduilleochthá^†‡‡	dhuilleodh sé, sí; dhuilleochadh sé, sí^† / nduilleodh sé, sí‡‡; nduilleochadh sé, sí^†‡‡	dhuilleoimis; dhuilleodh muid; dhuilleochaimis^†; dhuilleochadh muid^† / nduilleoimis‡‡; nduilleodh muid‡‡; nduilleochaimis^†‡‡; nduilleochadh muid^†‡‡	dhuilleodh sibh; dhuilleochadh sibh^† / nduilleodh sibh‡‡; nduilleochadh sibh^†‡‡	dhuilleoidís; dhuilleodh siad; dhuilleochadh siad^† / nduilleoidís‡‡; nduilleodh siad‡‡; nduilleochadh siad^†‡‡	a dhuilleodh; a dhuilleochadh^† / a nduilleodh; a nduilleochadh^†	dhuilleofaí; dhuilleochthaí^† / nduilleofaí‡‡; nduilleochthaí^†‡‡
subjunctive
present	go nduillí mé; go nduillíod^†	go nduillí tú; go nduillír^†	go nduillí sé, sí	go nduillímid; go nduillí muid	go nduillí sibh	go nduillí siad; go nduillíd^†	—	go nduillítear
past	dá nduillínn	dá nduillíteá	dá nduillíodh sé, sí	dá nduillímis; dá nduillíodh muid	dá nduillíodh sibh	dá nduillídís; dá nduillíodh siad	—	dá nduillítí
imperative
–	duillím	duilligh	duillíodh sé, sí	duillímis	duillígí; duillídh^†	duillídís	—	duillítear

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 2

Adjective

duilligh

vocative/genitive singular masculine of duilleach

Mutation

Mutated forms of *duilligh*
radical	lenition	eclipsis
duilligh	dhuilligh	nduilligh

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

Ó Dónaill, Niall (1977) “duilligh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN