Jump to content

duelleren

From Wiktionary, the free dictionary

Dutch

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Latin duellō, possibly influenced by German duellieren.[1] Equivalent to duel +‎ -eren.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /dyɛˈleːrə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: du‧el‧le‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

[edit]

duelleren

  1. (intransitive) to fight an armed duel
  2. (intransitive) to be engaged in an unarmed (usually verbal, e.g. business - or legal) confrontation between two parties

Conjugation

[edit]
Conjugation of duelleren (weak)
infinitive duelleren
past singular duelleerde
past participle geduelleerd
infinitive duelleren
gerund duelleren n
present tense past tense
1st person singular duelleer duelleerde
2nd person sing. (jij) duelleert, duelleer2 duelleerde
2nd person sing. (u) duelleert duelleerde
2nd person sing. (gij) duelleert duelleerde
3rd person singular duelleert duelleerde
plural duelleren duelleerden
subjunctive sing.1 duellere duelleerde
subjunctive plur.1 duelleren duelleerden
imperative sing. duelleer
imperative plur.1 duelleert
participles duellerend geduelleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
[edit]

References

[edit]
  1. ^ Philippa, Marlies, Debrabandere, Frans, Quak, Arend, Schoonheim, Tanneke, van der Sijs, Nicoline (2003–2009) Etymologisch woordenboek van het Nederlands (in Dutch), Amsterdam: Amsterdam University Press