drugoplanowość

Polish

Etymology

From drugoplanowy +‎ -ość.

Pronunciation

• IPA^(key): /dru.ɡɔ.plaˈnɔ.vɔɕt͡ɕ/
• Rhymes: -ɔvɔɕt͡ɕ
• Syllabification: dru‧go‧pla‧no‧wość

Noun

drugoplanowość f

1. (art, film, literature, theater) background, support

   Synonym: epizodyczność

   Antonym: pierwszoplanowość

2. peripherality, secondariness

   Synonym: poboczność

   Antonym: pierwszoplanowość

Declension

Declension of drugoplanowość

	singular
nominative	drugoplanowość
genitive	drugoplanowości
dative	drugoplanowości
accusative	drugoplanowość
instrumental	drugoplanowością
locative	drugoplanowości
vocative	drugoplanowości

Related terms

adjective

• drugoplanowy

 

adverb

• drugoplanowo

 

Further reading

• drugoplanowość in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• drugoplanowość in Polish dictionaries at PWN