dręczyciel

Polish

Etymology

From dręczyć +‎ -ciel.

Pronunciation

• IPA^(key): /drɛnˈt͡ʂɘ.t͡ɕɛl/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘt͡ɕɛl
• Syllabification: drę‧czy‧ciel

Noun

dręczyciel m pers (female equivalent dręczycielka)

1. tormentor (person who torments)

Declension

Declension of dręczyciel

	singular	plural
nominative	dręczyciel	dręczyciele
genitive	dręczyciela	dręczycieli
dative	dręczycielowi	dręczycielom
accusative	dręczyciela	dręczycieli
instrumental	dręczycielem	dręczycielami
locative	dręczycielu	dręczycielach
vocative	dręczycielu	dręczyciele

Related terms

noun

• udręka

 

verbs

• dręczyć
• udręczać
• udręczyć
• zadręczać
• zadręczyć

 

Further reading

• dręczyciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dręczyciel in Polish dictionaries at PWN