dręczyć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *drǫčiti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdrɛn.t͡ʂɘt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛnt͡ʂɘt͡ɕ
• Syllabification: drę‧czyć

Verb

dręczyć impf

1. (transitive) to torment, to torture, to rack
2. (transitive) to bother, to trouble, to distress
3. (reflexive with się) to worry, to grieve, to be troubled

   Synonyms: see Thesaurus:bać się

   Nie dręcz się. ― Don't beat yourself up.

4. (reflexive with się) to bother each other

Conjugation

Conjugation of dręczyć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dręczyć
present tense	1st	dręczę			dręczymy
	2nd	dręczysz			dręczycie
	3rd	dręczy			dręczą
	impersonal	dręczy się
past tense	1st	dręczyłem, -(e)m dręczył	dręczyłam, -(e)m dręczyła	dręczyłom, -(e)m dręczyło	dręczyliśmy, -(e)śmy dręczyli	dręczyłyśmy, -(e)śmy dręczyły
	2nd	dręczyłeś, -(e)ś dręczył	dręczyłaś, -(e)ś dręczyła	dręczyłoś, -(e)ś dręczyło	dręczyliście, -(e)ście dręczyli	dręczyłyście, -(e)ście dręczyły
	3rd	dręczył	dręczyła	dręczyło	dręczyli	dręczyły
	impersonal	dręczono
future tense	1st	będę dręczył, będę dręczyć	będę dręczyła, będę dręczyć	będę dręczyło, będę dręczyć	będziemy dręczyli, będziemy dręczyć	będziemy dręczyły, będziemy dręczyć
	2nd	będziesz dręczył, będziesz dręczyć	będziesz dręczyła, będziesz dręczyć	będziesz dręczyło, będziesz dręczyć	będziecie dręczyli, będziecie dręczyć	będziecie dręczyły, będziecie dręczyć
	3rd	będzie dręczył, będzie dręczyć	będzie dręczyła, będzie dręczyć	będzie dręczyło, będzie dręczyć	będą dręczyli, będą dręczyć	będą dręczyły, będą dręczyć
	impersonal	będzie dręczyć się
conditional	1st	dręczyłbym, bym dręczył	dręczyłabym, bym dręczyła	dręczyłobym, bym dręczyło	dręczylibyśmy, byśmy dręczyli	dręczyłybyśmy, byśmy dręczyły
	2nd	dręczyłbyś, byś dręczył	dręczyłabyś, byś dręczyła	dręczyłobyś, byś dręczyło	dręczylibyście, byście dręczyli	dręczyłybyście, byście dręczyły
	3rd	dręczyłby, by dręczył	dręczyłaby, by dręczyła	dręczyłoby, by dręczyło	dręczyliby, by dręczyli	dręczyłyby, by dręczyły
	impersonal	dręczono by
imperative	1st	niech dręczę			dręczmy
	2nd	dręcz			dręczcie
	3rd	niech dręczy			niech dręczą
active adjectival participle		dręczący	dręcząca	dręczące	dręczący	dręczące
passive adjectival participle		dręczony	dręczona	dręczone	dręczeni	dręczone
contemporary adverbial participle		dręcząc
verbal noun		dręczenie

Derived terms

(noun):

• udręka

Further reading

• dręczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dręczyć in Polish dictionaries at PWN